چکیده:
دریدا در تلاش برای ارائۀ یک خوانش دموکراتیک از قرآن آن را کتاب مهماننوازی و بخشودن بیقید و شرط نسبت به همۀ دیگریها معرفی مینماید، اما پیامبر(ص) را از این قاعده مهماننوازی و بخشودن بیقید و شرط مستثنی میداند. این خوانش دریدا تاکنون مورد بررسی تحلیلگران قرارنگرفته است. هدف این تحقیق بررسی چرایی این خوانش دریدا از قرآن و مستثنی دانستن پیامبر (ص) از آن است. در این روش توصیفی-تحلیلی- تطبیقی، مفاهیم مد نظر دریدا در متن قرآن مورد بررسی قرارگرفته و جایگاه شناختشناسانه پیامبر بر مبنای خود متن تحلیل شده است. در این راستا از خوانش «هستی شناختی» به متن قرآن استفاده شده که متن را مستقل از خواننده و نویسنده در نظر میگیرد. این خوانش قابل مقایسه با خوانش «شالودهشکنانه» دریدا است زیرا شالودهشکنی از دل این رویکرد هستیشناسانه به متن بیرون آمده است. در عین حال این روش خوانش بسیار با رویکرد «قرآن به قرآن» علامه طباطبایی شباهت دارد و مناسب قرآنپژوهی است. برای اطمینان از صحت علمی یافته های این تحلیل از تفسیر عالمانه آیت الله جوادی آملی بهره گرفته شده تا از تقلیل متن قران به متن ادبی صرف و همین طور تفسیر به رای جلوگیری شود. یافتههای این مطالعه نشاندهنده این امر بوده است که دریدا از شواهد بسیاری در متن که ناقض خوانش او است چشمپوشی نموده و در نتیجه عملکرد پیامبر(ص) را متضاد با قرآن یافته است.
To present a democratic reading of The Qur’an, Derrida introduces it as a book of hospitality and unconditional forgiveness. However, he considers The Prophet (PBUH) an exemption from this rule of hospitality. His reading of The Qur’an has not yet been examined by the scholars. The aim of this study is to investigate the reason for Derrida’s reading of The Qur'an and its separation from The Prophet (PBUH). In this descriptive-analytical- comparative method, the concepts considered by Derrida in the text of The Qur'an are examined and the epistemological status of The Prophet is analyzed on the base of the text itself. In this regard, "ontological" reading of the text of The Qur'an is used, which considers the text independent of the reader and writer. This reading is comparable to Derrida’s “deconstructive” reading since deconstruction emerged from ontological approach. This approach is similar to Allameh Tabatabai’s “Quran to Qur’an” approach which is suitable for Qur’anic studies. To avoid reducing the text of The holy Qur’an to a literary text the findings of the study in compared with the learned exegesis of Ayatollah Javadi Amuli. The findings of this study demonstrates that Derrida has ignored evidences in the text contradicting his reading, and as a result he has found the actions of The Prophet (PBUH) contrary to The Qur’an.
خلاصه ماشینی:
2238 478 رويکردي هستيشناختي به خوانش ژاک دريدا از سورة روم با بهره گيري از تفسير فارسي آيت الله جوادي آملي 3 دکتر مريم سلطان بياد١، روحيه نظيريپور٢، دکتر محمدحسن برهانيفر / / چکيده دريدا در تلاش براي ارائۀ يک خوانش دموکراتيک از قرآن آن را کتاب مهمان نوازي و بخشودن بيقيد و شرط نسبت به همۀ ديگريها معرفي مينمايد، اما پيامبر(ص ) را از اين قاعده مهمان نوازي و بخشودن بيقيد و شرط مستثني ميداند.
در اين روش توصيفي-تحليلي- تطبيقي، مفاهيم مد نظر دريدا در متن قرآن مورد بررسي قرارگرفته و جايگاه شناخت شناسانه پيامبر بر مبناي خود متن تحليل شده است .
ir مقدمه ژاک دريدا (Jacques Derrida) در نوشته هاي خود اسلام را به عنوان «تنها نيروي غيردموکراتيک در قرن آينده » ميداند و اعلام مينمايد که بايد به مسلمانان کمک کرد تا خوانش / ديگري از قرآن داشته باشند.
روش تحقيق در اين مطالعه که مبتني بر روش توصيفي-تحليلي- تطبيقي است ، خوانش شالوده شکنانۀ دريدا از قرآن با رويکردي هستيشناسانه و متن محور مورد مقايسه و بررسي قرار ميگيرد و نتايج اين بررسي با تفسير قرآن به قرآن و متن محور آيت الله جواديآملي تطبيق ميشود تا متن قرآن به متني صرفا ادبي تقليل نيابد.
البته اين خوانش براي متون ادبي مورد استفاده قرار گرفت اما داراي يک رويکرد ديني به مفاهيم درون متن به عنوان حقايق جهان شمول بود که مستقل از شرايط تاريخي و اجتماعي قابل کشف از متن هستند.
مهمان نوازي جامعۀ اسلامي و پيامبر(ص ) دريدا در خوانش خود از قرآن ، در راستاي کمک به مسلمانان ، به مفهوم «قرباني» در اسلام به عنوان ديني که بسيار خود را منتسب به حضرت ابراهيم (ع ) ميداند تمرکز ميکند.