تئاتر آوانگارد

"پرواز بر فراز رؤیاها و گذشتن از مرزهای حقیقی جغرافیایی و دستیابی به سرزمینهای دور دست و آشنایی با ادبیات شرق بخصوص شاهکار ادبیات ایران«شاهنامهء فردوسی»و ادبیات قرون‌ وسطای اروپا،برخورداری از مظاهر احساس و عظمت و شکوه دورهء رنسانس،توجه به مسیحیت‌ و الهام از تعالیم مسیح در آثار ادبی و به کار گرفتن الفاظ لطیف و شاعرانه بدان گونه که مطلوب‌ آرمان نویسندهء رمانتیک برای نیل به زیبایی است نیز از مبادی و اصول نویسندگان این سبک به‌ شمار می‌رود. آبزورد یا آبسورد یا پوچی،اصطلاحی است که همواره بخصوص در ایران به تئاتر نویسندگان مشهوری چون یونسکو،بکت،آرابال،ژنه،آدامف و پینتر نسبت داده می‌شود؛اما به راستی آیا آثار این نویسندگان شایستهء چنین برچسبی می‌باشد؟ یونسکو اولین اثر نمایشی خود؛یعنی خانم آواز خوان کله تاس La Cantatrice chauve را در سال 1949 نوشت که یک سال بعد توسط«نیکلا باتای»( Nicolaws Bataille )کارگردان‌ جوان در آن زمان(1950)به اجرا درآمد و هرچند مورد انتقاد منفی بسیاری از منتقدان زمان‌ خود قرار گرفت؛اما از حمایت هنرمندانی چون«آندره برتون»( Andre Breton )،«لویی بونوئل‌ ( Louis bunuel )و«آرتور آدامف»( Arthur Adamov )،برخوردار شد. به گمان من در آینده‌ای‌ نه چندان دور دربارهء همهء آنهایی که امروزه به‌طور سنتی و از روی عادت عبث‌گرا خوانده می‌شوند، تجدیدنظر کلی به عمل خواهد آمد؛زیرا آثار این نویسندگان هم از نظر برون ریخت( From )و هم درونمایه( Content )به اندازه‌ای باهم تفاوت دارند که نامیدن آنها زیر عنوان مشترک تئاتر عبث،فقط نشان دهندهء فقر در اصطلاح‌سازی است."