چکیده:
مشارکت به عنوان یکی از ابزارهای اصلی دستیابی به توسعه سیاسی مطرح است. هر کشوری که خواهان دستیابی به توسعه سیاسی است، ناگزیر باید زمینه را برای مشارکت سیاسی شهروندان و از جمله زنان فراهم آورد. با توجه به اهمیت مشارکت سیاسی، از زمان شکلگیری انقلاب اسلامی ایران تا کنون تلاشهای زیادی به کار گرفته شده است تا مشارکت سیاسی زنان تقویت شود. با توجه به این امر، سوال اصلی این است که مشارکت سیاسی زنان در دولتهای خاتمی، احمدی نژاد و روحانی چگونه بوده است؟ در پاسخ این فرضیه مطرح میشود که مشارکت سیاسی زنان در دولتهای خاتمی، احمدی نژاد و روحانی هر چند نسبت به دورههای قبل دارای رشد بوده اما این رشد تنها معطوف به سطوح پایه و میانی مدیریت بوده است. نتایج تحقیق نشان میدهد که در سالهای ریاست جموری خاتمی، احمدی نژاد و روحانی، با وجود تبلیغات انتخاباتی مبتنی بر حضور زنان در پستهای مهم روند حضور آنها معطوف به پستهای میانی شده است. نوع روش تحقیق در پژوهش حاضر، توصیفی- تحلیلی و بر مبنای مطالعات کتابخانهای است.
Participation is one of the main tools for achieving political development. Any country that wants to achieve political development must inevitably pave the way for women's political participation. Given the importance of political participation, since the formation of the Islamic Revolution of Iran, many efforts have been made to strengthen women's political participation. Given this, the main question is what has been the political participation of women in the governments of Khatami, Ahmadinejad and Rouhani? In response to this hypothesis, it is suggested that women's political participation in the governments of Khatami, Ahmadinejad and Rouhani, although growing compared to previous periods, but this growth has been focused only on the basic and middle levels of management. The results of the research show that during the presidencies, despite the election campaigns based on the presence of women in important positions, the process of their presence has shifted to the middle positions. The type of research method in the present study is descriptive-analytical and based on library studies
خلاصه ماشینی:
در دولت هاي خاتمي ، احمدي نژاد و روحاني تلاش هاي گسترده اي در جهت مشارکت سياسي زنان صورت گرفت ولي بايد توجه کرد که مشارکت سياسي منحصر به حضور درعرصه راي دهندگي يا پيروي از دستورات گروهي و حزبي نيست ، بلکه آنچه بيش از هر چيز مفهوم مشارکت در اين سه دولت را براي زنان جدي تر ساخته ، دخالت در حوزه هاي تصميم گيري است .
آزادي هاي سياسي که از مهم ترين انواع آزادي است ، به مردم يک جامعه اجازه مي دهد تا نوع حکومت دلخواه و نمايندگان خود را براي شرکت در مجلس يا مجالس قانون گذاري آزادنه انتخاب کنند و سبب مي شود که مردم بتوانند آزادانه از سياست هاي دولت انتقاد کنند، انجمن ها، سازمان ها و احزاب سياسي تشکيل دهند يا به آن ها بپيوندند.
قوه مقننه زنان ايران ، پيش از ظهور دوم خرداد ١٣٧٦، در جريان انتخابات مجلس پنجم قانونگذاري جمهوري اسلامي ، اشتياق خود را براي مشارکت سياسي و مداخله در حکومت و سرنوشت سياسي کشور به شکل هاي گوناگون نشان داده بودند.
بنابراين ، براساس اين عوامل تأثيرگذار، در دولت هاي خاتمي ، احمدي نژاد و روحاني مي توان چهار الگو را براي دستيابي به هدف افزايش تعداد زنان در مجلس شوراي اسلامي در نظر گرفت .
(27-28 :1397 جدول (١) آمار حضور زنان در انتخابات و نمايندگي مجلس شوراي اسلامي در دولت هاي خاتمي، احمدي نژاد و روحاني (به تصویر صفحه مراجعه شود) نتيجه گيري با وجود اين که پديده ي انقلاب اسلامي ، زمينه ي مساعدي را براي مشارکت سياسي - اجتماعي زنان فراهم کرده است .