چکیده:
چکیده:
در این مقاله اثر سرمایه اجتماعی برکارایی مخارج دولت در دو بخش آموزش و بهداشت طی دوره زمانی 1396-1364 مورد بررسی قرار میگیرد. بدین منظور جهت برآورد سرمایه اجتماعی از رویکرد علل چندگانه- آثار چندگانه (MIMIC) و جهت برآورد کارایی مخارج دولت در دو بخش آموزش و بهداشت از رویکرد تحلیل پوششی دادهها (DEA) و تحلیل پوششی دادههای بوت استرپ استفاده میشود و در ادامه اثر سرمایه اجتماعی بر کارایی مخارج دولت در دو بخش آموزش و بهداشت با الگوی رگرسیون پروبیت کسری مورد سنجش قرار میگیرد.
نتایج حاصل از برآورد سرمایه اجتماعی نشان میدهد، روند آن در کشور نزولی است. همچنین نمرات کارایی مخارج دولت در دو بخش آموزش و بهداشت حکایت از آن دارد که به طور متوسط مخارج دولت در این دو بخش ناکارآمد است. یافتههای الگوی پروبیت کسری نشان میدهد که اثر سرمایه اجتماعی بر کارایی مخارج دولت در این دو بخش مثبت و معنیدار است. همچنین تاثیر متغیرهای درآمد سرانه، رشد اقتصادی، اندازه دولت، تورم و درجه بازبودن تجاری برکارایی مخارج دولت در بخش آموزش و بهداشت متفاوت است. به عنوان مثال تاثیر رشد اقتصادی بر کارایی مخارج آموزش و بهداشت دولت مثبت است، در حالیکه در مورد متغیر اندازه دولت این اثر منفی است.
Abstract:
In this paper, the effect of social capital on the efficiency of government expenditures has been studied in the two sectors of education and health during the period 1364-1396. social capital has been estimated by The Multiple Causes-Impact (MIMIC) approach, and efficiency of government expenditures in both education and health is estimated by the Data Envelopment Analysis (DEA) and Bootstrap data envelopment analysis approaches. The effect of social capital on the efficiency of government expenditures are measured by the regression model of the deficit probe in both education and health.
The results of estimating social capital show that the trend of social capital is declining by the method of Multiple Indicators and Multiple Causes during the study period. Also, the efficiency scores of government expenditures has been measured by Data Envelopment Analysis and Bootstrap Data Envelopment Analysis in Iran. The results show that on average, public spending is inefficient in education and health.
Findings of the fractional probit model show, the effect of social capital is positive and significant on the efficiency of government spending in both education and health. The effect of per capita income, economic growth, government size, inflation and trade openness is different on efficiency of government expenditures in education and health sectors.
For example, the impact of economic growth is positive on the efficiency of government education and health spending. While the effect of government size is negative on the efficiency of government education and health spending.
خلاصه ماشینی:
سپس از طريق روش تحليل پوششي داده ها (DEA٣) و تحليل پوششي داده هاي بوت استرپ ٤ کارايي فني مخارج دولت در بخش هاي آموزش و بهداشت برآورد مي گردد، در ادامه با استفاده از مدل رگرسيون پروبيت کسري ٥ در بازه ي صفر و يک ، اثر سرمايه اجتماعي بر کارايي مخارج دولت مورد مطالعه قرار ميگيرد.
هونر و کيوبي (٢٠١٠)، در پژوهش خود تأثير عوامل مختلف اقتصادي، نهادي، دموکراسي و جغرافيايي را بر شاخص هاي عملکرد بخش عمومي(PSP١) و کارايي بخش عمومي (PSE٢) و نمرات کارايي مخارج دولت که به روش تحليل پوششي داده ها (DEA) در دو بخش آموزش و بهداشت محاسبه شده است ، در ١١٤ کشور طي سال هاي ١٩٨٠ تا ٢٠٠٤ با استفاده از مدل GMM مورد بررسي قرار دادند.
بنابراين در اين پژوهش از مدل واکنشي کسري پروبيت براي برآورد اثر سرمايه اجتماعي و ساير متغيرهاي توضيحي١ بر کارايي مخارج دولت در بخش آموزش و بهداشت در ايران در دو الگوي جداگانه استفاده ميشود.
در مدل (١٤) متغير وابسته Eeff: کارايي مخارج دولت ( Education efficiency) در بخش آموزش در سال t است ، که با روش تحليل پوششي داده ها محاسبه شده است .
(به تصویر صفحه مراجعه شود) همان طور که از نتايج جدول شماره (٤) مشاهده ميشود سرمايه اجتماعي اثر مثبت و معنيدار بر کارايي مخارج دولت در بخش آموزش دارد.