چکیده:
هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی فرزندپروری مبتنی برمهارتهای سازماندهی و فرزندپروری ذهنآگاهانه بر روابط والد-کودک و علائم کودکان با اختلال نارساییتوجه/ بیشفعالی بود. این مطالعه از نوع نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون و پیگیری بود. جامعهآماری شامل کلیه کودکان 8-10 سال با اختلال نارساییتوجه/ بیشفعالی هستندکه در سال 1397-1398در مدارس عادی شهر اصفهان مشغول به تحصیل بودند در این پژوهش 45 دانشآموز پسر با اختلال نارساییتوجه/ بیشفعالی که بر اساس نظر روانپزشک کودکان و چهارمین ویرایش مقیاس سوانسون- نولان و پلهام(SNAP-IV)، مبتلا به اختلال نارساییتوجه/ بیشفعالی تشخیص دادهشدند به صورت نمونهگیریخوشهای چندمرحلهای انتخابشدند. یک گروه آزمایش 11 جلسه آموزش فرزندپروری مبتنی بر مهارت هایسازماندهی وگروه آزمایش دیگر 8 جلسه فرزندپروریذهن آگاهانه دریافتکردند. در سه مرحله پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری، چهارمین ویرایش مقیاس سوانسون- نولان و پلهام(SNAP-IV) ومقیاس رابطه والد- کودک (CPRS) بر روی آنها اجرا گردید. دادهها با استفاده از تحلیلواریانس با اندازهگیریمکرر مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. نتایج پژوهش نشانداد که فرزندپروری ذهنآگاهانه در مقایسه با فرزندپروری مبتنی برمهارتهای سازماندهی بر روابط والد-کودک در مرحله پسآزمون تأثیرمعناداری داشتهاست واین تأثیر در مرحله پیگیری نیز باقیمانده است(05/0P≤). همچنین فرزندپروری مبتنی بر مهارت های سازماندهی بر نارساییتوجه و نیز نارساییتوجه/ بیشفعالی کل در مرحله پسآزمون تأثیر معناداری داشتهاست واین تأثیر در مرحله پیگیری نیز باقی مانده است(05/0P≤). اما فرزندپروری مبتنی بر مهارتهای سازماندهی بر روی علائم بیشفعالی/تکانشگری تاثیر معناداری نداشتهاست(05/0P≥). این مطالعه با آموزش فرزندپروری ذهنآگاهانه و فرزندپروریمبتنی بر مهارتهایسازماندهی به عنوان یک مداخله، نتایج امیدوارکنندهای بر بهبود روابط والد-کودک و کاهش علائم کودکان با اختلال نارساییتوجه/ بیشفعالی ارائه میدهد.
The aim of this study was to compare the effectiveness of parenting based on organizational skills and mindful parenting on parent-child relationships and symptoms of children with attention deficit hyperactivity disorder. This was a quasi-experimental research with pretest, posttest and follow up. The study population consisted of all children aged 8-10 years with attention deficit hyperactivity disorder in Isfahan who were educated in Isfahan public schools in 2019-2020. In this study participated 45 male children with attention deficit hyperactivity disorder that diagnosed on the basis of the Child Psychiatry and Fourth edition of Swanson-Nolan and Pelham Scale. In an experimental group, 11 sessions of parenting based on organizational skills and another experimental group 8 sessions of mindful parenting were conducted. The participants answered to Fourth edition of Swanson-Nolan and Pelham Scale(SNAP-IV) and parent-child relationships scale(CPRS) in three stages. Data were analyzed using repeated measures. Mindful parenting compared parenting based on organizational skills significant effect on parent-child relationships in the post-test and in the follow-up stage also remains(p≤05). Parenting based on organizational skills improved attention deficit and total attention deficit/ hyperactivity disorder in the post-test and the effects have been significant and the effect on follow-up stage also remains(p≤05). But parenting based on organizational skills did not have a significant effect on symptoms of hyperactivity/ impulsivity(P≥0.05). This study provides promising results in improving parent-child relationships and reducing the symptoms of children with attention deficit/ hyperactivity disorder by educating mindful parenting and parenting based on organizational skills as an intervention.
خلاصه ماشینی:
نتایج پژوهش نشان داد که فرزندپروری ذهن آگاهانه در مقایسه با فرزندپروری مبتنی بر مهارت های سازمان دهی بر روابط والد-کودک در مرحله پس آزمون تأثیرمعناداری داشته است و ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ١- دانشجوی دکتری روان شناسی و آموزش کودکان با نیازهای خاص ، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی دانشگاه اصفهان ، اصفهان ، ایران .
این مطالعه با آموزش فرزندپروری ذهن آگاهانه و فرزندپروری مبتنی بر مهارت هایسازماندهی به عنوان یک مداخله ، نتایج امیدوارکننده ای بر بهبود روابط والد-کودک و کاهش علائم کودکان با اختلال نارسایی توجه / بیش فعالی ارائه می دهد.
Mhalla, Guedria, Brahem, Amamou, Sboui & et al 7.
Theule, Wiener, Tannock & Jenkins 3.
Lavac, McMay, Merka & Reddon-D'Arcy 4.
Evans, Ling, Hill, Rinehart, Austin میتواند منجر به کاهش قابل توجه استرس والدین (واندراورد، بوگلز و پایننبرگ ١، ٢٠١٢؛ گویا، کارونا، کاناوارو و موریرا٢، ٢٠١٦؛ پوتارس ، اکتار، رکسوینکل ، ریجترینک و 3 بوگلز، ٢٠١٧؛ محمدی، طهماسیان ، قنبری و فتح آبادی، ١٣٩٧)، روابط ناکارآمد والد- فرزند (اندرسون وگواتری ٤، ٢٠١٥؛ پرنت ، مک کی، راف و فورهند٥، ٢٠١٦) و اضطراب والدین شوند (میلر و بروکر٦، ٢٠١٧).
Gouveia, Carona, Canavarro & Moreira 3.
Potharst, Aktar, Rexwinkel, Rigterink 4.
Coatsworth, Duncan, Greenberg & Nix 8.
Power, Werba, Watkins, Angelucci & Eiraldi 2.
Azouz, Latif, Omar & Maksoud 7.
Merrill, Morrow, Altszuler, Macphee, Gnagy 8.
LaCount, Hartung, Shelton& Stevens 9.
Pfiffner, Hinshaw, Owens, Zalecki, Kaiser 11.
Costa, Paula, Malloy‐Diniz, Romano‐Silva & Miranda 2.