چکیده:
هر رژیم حقوقی، مجموعهای هدفمند، سیستماتیک و دارای وحدت ذاتی میباشد. در رژیم حقوقی ملی، دولت و در حقوق بینالملل، سازمان ملل متحد محور رژیم حقوق بینالملل است. دولتها به دلیل جایگاه ویژه «حاکمیت» در صورت نقض تعهدات بینالمللی، دارای مسوولیت بینالمللی هستند. مسوولیت دولتها در قبال اقدامات خود که تعبیر به «مسوولیت بینالمللی» میشود؛ شامل ساز و کارهای جبرانی است، که «تعهدات بینالمللی» را به دنبال دارد. حقوق بینالملل هوانوردی، شامل تعهدات بینالمللی است که دولتها متعهد به رعایت آنها هستند. الزامات دولتها شامل؛ «تعهدات حاکمیتی از قبیل تعهد به همکاری و قانونگذاری» (بایدها) و «تعهد به ترک اعمال ممنوعه و ممانعت و برخورد با نقضکنندگان مقررات» (نبایدها) است. اینکه، مسوولیت مدنی، پذیرش و تعهد به معاهدات و کنوانسیونهای بینالمللی چگونه میتواند در کنار افعال نظارتی سازمانهای هواپیمایی کشوری، ایمنی و امنیت خطوط هوایی و فرودگاهها را ارتقای دهد؟ هدف نویسنده از طرح مسائل و مباحث مقاله پیش روست. هر رژیم حقوقی، مجموعهای هدفمند، سیستماتیک و دارای وحدت ذاتی میباشد. در رژیم حقوقی ملی، دولت و در حقوق بینالملل، سازمان ملل متحد محور رژیم حقوق بینالملل است. دولتها به دلیل جایگاه ویژه «حاکمیت» در صورت نقض تعهدات بینالمللی، دارای مسوولیت بینالمللی هستند. مسوولیت دولتها در قبال اقدامات خود که تعبیر به «مسوولیت بینالمللی» میشود؛ شامل ساز و کارهای جبرانی است، که «تعهدات بینالمللی» را به دنبال دارد. حقوق بینالملل هوانوردی، شامل تعهدات بینالمللی است که دولتها متعهد به رعایت آنها هستند. الزامات دولتها شامل؛ «تعهدات حاکمیتی از قبیل تعهد به همکاری و قانونگذاری» (بایدها) و «تعهد به ترک اعمال ممنوعه و ممانعت و برخورد با نقضکنندگان مقررات» (نبایدها) است. اینکه، مسوولیت مدنی، پذیرش و تعهد به معاهدات و کنوانسیونهای بینالمللی چگونه میتواند در کنار افعال نظارتی سازمانهای هواپیمایی کشوری، ایمنی و امنیت خطوط هوایی و فرودگاهها را ارتقای دهد؟ هدف نویسنده از طرح مسائل و مباحث مقاله پیش روست.
AbstractEvery legal regime is a purposeful, systematic, and inherently unified set. In the national legal regime, the government and in international law, the United Nations is the axis of the international legal regime. Governments have international responsibility for violating international obligations because of their special position of "sovereignty." The responsibility of states for their actions, which is interpreted as "international responsibility", includes compensatory mechanisms, which follow "international obligations". International aviation law includes international obligations that governments are committed to complying with. Requirements of governments include; "Governance obligations such as the obligation to cooperate and legislate" (Do's) and "the obligation to abandon prohibited acts and prevent and deal with violators of the rules" (don'ts). The author's purpose in presenting the issues and topics of the forthcoming article is how civil liability, acceptance and commitment to international treaties and conventions, along with the oversight actions of national airlines, can improve the safety and security of airlines and airports?
خلاصه ماشینی:
١» بنابراين به اهميت حقوق مسؤوليت مدني و لزوم نظارت بر رعايت ضوابط و استانداردها براي حفظ جان و مال اتباع کشورها، که تمامي دول عضو ملل متحد و سازمان بين المللي هواپيمايي کشوري متعهد شده اند و اين دامنه مسؤوليت و تعهد، تمام فعاليت ها را در بر ميگيرد، بيشتر ميتوان پي برد.
از اين رو، در نوشتار حاضر، به «مسؤوليت مدني»، «اصل احتياط » و «مفهوم و پيشينۀ اصل احتياط و مسؤوليت مدني» پرداخته ميشود و تبيين مقررات «ايمني و امنيت هوانوردي»، اعم از بين المللي و داخلي و همچنين توصيه نامه ها و شيوه نامه هاي صادره از سوي سازمان هواپيمايي کشوري، نقش اين سازمان در هدايت و نظارت بر فعاليت هاي هوانوردي، بمنظور حفظ و ارتقاي امنيت هوانوردي، ايمني و سلامت پروازها مورد بحث قرار ميگيرند و نارساييهاي صنعت هوانوردي در پايان بررسي ميشود.
٣ بنابراين ضرورت تصويب و استفاده از ظرفيت کنوانسيون هاي بين المللي با رعايت - حق شرط - دسترسي به دنياي مدرن و پيشگيري از مخاطرات هوانوردي را فراهم و اين مهم حق بر توسعه و از حقوق بنيادين بشري است که توجه سازمان هواپيمايي کشوري را به خود جلب ميکند.
(موسوي، ١٣٩٦: ٢٣٩) سازمان هواپيمايي کشوري به عنوان نماينده حاکميت در صنعت هوانوردي و نيز متولي اصلي امور مربوط به ايمني و امنيت هوانوردي غيرنظامي در کشور، بايد ضمن نهايت سعي و تلاش و تمهيدات لازم در وضع قوانين و مقررات و تنظيم دستورالعمل هاي مربوطه و نظارت دقيق بر فعاليت هاي هوانوردي، اهتمام جدي به حسن اجراي مقررات بين المللي و همچنين سياست گذاري، برنامه ريزي کلان ، همکاري تنگاتنگ با مجامع بين المللي داشته باشد و زمينه ارتقاي ايمني و امنيت هوانوردي را فراهم آورد.