چکیده:
با توجه به استقرار دولت بایدن در ایالات متحده، تحلیل آینده روابط و مواجهه ایران و آمریکا ضرورت جدی دارد. لذا مساله اصلی این نوشتار، شناسایی سناریوهای محتمل در این خصوص میباشد. از لحاظ روششناسی این پژوهش با رویکرد آمیخته(کمّی و کیفی) انجام شده و دادهها با رویکرد بازیگرمحور و با استفاده از نرمافزار بازیگرمحور مکتور تحلیل شدهاند. یافتههای خبرگی نشان میدهد به جز دو بازیگر محوری ایران و آمریکا، دیگر بازیگران مؤثر شامل اسرائیل، چین، روسیه، عربستان، ترکیه، سوریه و عراق میباشند. سناریوی محتمل، توافق هستهای و رقابت منطقهای است که در آن برخی اهداف تمامی بازیگران به طور نسبی محقق میشود. زیرا بر مبنای ایده موازنه قدرت، هم ایران با رفع تحریمها تا حدی عمق راهبردی خود را بهبود میبخشد و هم آمریکا از رشد برنامه هستهای ایران جلوگیری میکند. علاوه بر اینکه در سطح منطقهای نیز با مدیریت تنش، از خصومت اجتناب شده و البته به سوی همکاری نیز حرکت نمیکنند.
Given the establishment of the Biden administration in the United States, a future analysis of Iran-US relations and confrontation is urgently needed. Therefore, the main question of this article is to identify the main actors and situations in this field. Methodologically, this research was conducted with a mixed approach (quantitative and qualitative) and the data were analyzed with a game-oriented approach using Mactor software. Expert findings show that in addition to the two central actors, namely Iran and the United States, other influential actors include Israel, China, Russia, Saudi Arabia, Turkey, Syria and Iraq. Also probable scenario is nuclear agreement and regional competition. because, some goals of all actors are relatively achieved, based on the balance of power, Iran will improve their strategic depth by lifting sanctions, and the United States will prevent the growth of Iran's nuclear program. In addition, at the regional level, hostility is avoided by managing tensions and, of course, they do not move towards cooperation.
خلاصه ماشینی:
ضرورت بررسي نوع مواجهه ايران و آمريکا با توجه به سياست خارجي جمهوري اسلامي در سال هاي پس از انقلاب که بسياري از روابط و رفتارها، حتي نسبت به ديگر بازيگران از اين مواجهه تأثير پذيرفته ، روشن ميشود.
مينايي و فرهادينژاد نيز در «روندپژوهي تهديدهاي آمريکا عليه جمهوري اسلامي ايران »(١٣٩٧) با رويکرد کيفي و تحليل زمينه اي به اين رسيده اند که تقويت حضور نظامي در خليج فارس ، محدودسازي نتايج اقتصادي برجام ، نفوذ امنيتي، ايران هراسي در عرصه اجتماعي، حملات سايبري عليه زيرساخت ها و تلاش براي تغيير ارزش هاي فرهنگي مهم ترين تهديدات عليه ايران است .
طباطبايي و نوراني در «آينده پژوهي روابط سياسي جمهوري اسلامي ايران با ايالات متحده آمريکا تا سال ٢٠٢٤»(١٣٩٨) بيان داشتند که آينده هاي محتمل در روابط ايران با آمريکا شامل طيفي است که از يک سو منجر به تقابل نظامي ميان دو طرف خواهد شد و از ديگر سو به توافقي که ايران در آن به منافع مورد نظر خود دست مييابد.
با مطالعات موجود و نظرات کارشناسان مذکور، و از ميان ده ها متغير، دو پيشران اصلي تاثير گذار بر مواجهه آتي ايران و آمريکا در دولت بايدن ، پرونده هسته اي و سياست هاي منطقه اي در نظر گرفته شده اند.
سويه ديگر اين ارزيابي آن است که فقدان توافق هسته اي، تنش هاي نظامي و امنيتي ميان ايران و آمريکا در عراق و سوريه را تشديد خواهد کرد(٢٠٢٢ ,Vohra).
org/middle-east-north-africa/gulf-and-arabian- peninsula/iran/open-letter-us-and-iranian-leadership-about-iran-nuclear-deal https://www.
com/articles/middle-east/2022-03-08/limits-new- iran-nuclear-deal https://www.
org/policy-analysis/coming-iran-nuclear-talks- openings-and-obstacles https://www.