چکیده:
هفتمین مقاله در «اخلاق مدیریت در حکومت مهدوی» و اولین مقالة نظردهی از سلسله مقالات مباحث اجتهادی در بنیاد فقهی مدیریت اسلامی است. در چند مقالة اولیه که بحث آکادمیک شده است و زمینهای برای یافتن موضوع در بحث اجتهادی و یافتن سوالات اصلی و فرعی بود. در بخش اجتهادی از منابع مختلف خصوصا اسلامی استفاده میکنیم. بعد از نوشتن مقالات اجتهادی نوبت به مقالات نظریهپردازی و بعد نظامسازی میرسد. موضوع کلی این مقالات در مورد حکم اخلاق مدیریت (در امت مهدوی) و در این مقاله خصوص عدالت است. عدالت جزء صفت رئیسة اخلاقی است که با تسلط قوة عاقله بر قوای دیگر به دست میآید. از آنجایی که این مقاله اولین اخلاقی است در مورد وجوب فراگیری اخلاق برای مدیران و از چگونگی فقهی شدن مسائل اخلاقی پرداخته شد. بعد به مفهوم عدالت در فقه الغه و فقه القرآن پرداخته شده است.
خلاصه ماشینی:
موضوع کلي اين مقالات در مورد حکم اخلاق مديريت (در امت مهدوي) و در اين مقاله خصوص عدالت است .
از آنجايي که اين مقاله اولين اخلاقي است در مورد وجوب فراگيري اخلاق براي مديران و از چگونگي فقهي شدن مسائل اخلاقي پرداخته شد.
اشاره در مقالات قبل با اشاره به بسياري از مسائل اخلاقي و مديريت به اين نتيجه رسيديم که فراگيري اخلاق براي مديران در حد واجبات و محرمات اخلاقي لازم است .
علاوه بر اينکه فراگيري و عمل به ضروريات اخلاقي بر همه واجب است بر مسئولين و مديران که مسئوليت ديگران نيز بر عهده آنها است اين فرض به نحو اولويت بر آنها تأکيد ميشود.
به خاطر گستردگي صفات و گستردگي کار فعلا در اين مقالات به چند صفت که به نظر برخي علماي اخلاق منشأ ديگر صفات اخلاقي هستند، پرداخته ميشود.
سؤالي که در همين راستا مطرح ميشود، اين است که تهذيب نفس واجب است يا نه ؟ در جواب بايد با توجه به مطالب بالا و اينکه صفات دروني منجر به عمل ميشود و اگر کسي در پي خودسازي و پاکسازي نفس نباشد، سبب افعال حرام مثل غيبت و تهمت و زنا و بخل و...
در کتاب ولايت فقيه پيرامون آيۀ «و اذا حکمتم بين الناس ان تحکموا بالعدل » ميفرمايد: و به موجب آيۀ شريفه بايد هر امري از امور حکومت بر موازين عدالت ، يعني بر مبناي قانون اسلام و حکم شرع ، باشد.