چکیده:
مشهور آن است که دعوت پیامبر اکرم(ص) در سالهای آغازین بعثت بهصورت مخفیانه انجام شده است. این دیدگاه به پشتوانه چهار دسته از روایات شکل گرفته است: 1) روایات ناظر به موضوع دعوت مخفی بهصورت مستقیم؛ 2) روایات مربوط به مخفی کردن رسالت از ابوطالب؛ 3) روایات تفسیری آیات 214 شعراء و 94 حجر؛ 4) روایات مربوط به خانه ارقمبن ابیارقم. این مقاله که به روش توصیفی ـ تحلیلی انجام گرفته، اعتبار برخی از روایات دعوت مخفی را زیرسوال برده و بهطورکلی، نشان داده که اصل دعوت پیامبر اکرم(ص) مخفی نبوده است، بلکه برخی از یاران رسول خدا(ص) با توجه به موقعیتهای خاص خود، قادر به علنی کردن اسلام خویش نبودند و بهصورت مخفیانه ایمان میآوردند. پیامبر اکرم(ص) نیز با فراهم کردن موجبات مخفی ماندن اسلام این گروه از یاران خود، به حمایت از آنان برمیخاست.
It is widely accepted that the invitation of the Holy Prophet was carried out
secretly in the early years of his prophetic mission. This view is formed on the
basis of four categories of narrations: 1) narrations directly related to the subject
of secret invitation; 2) narrations related to hiding the mission from Aboutaleb; 3)
interpretive narrations of verses 214 of surah al-Sho’arah and verse 94 of surah
al-Hojar; 4) narrations related to the house of Arqam ibn Abi Arqam. Using the
descriptive-analytical method, this article has questioned the validity of some
narrations about the secret invitation and has generally shown that the invitation
of the Holy Prophet was not secret, but some of the companions of the Messenger
of God, due to their special situations, were not able to manifest their Islam and
secretly believed in it. Therefore, the Holy Prophet (pbuh) supported them by
providing the means for hiding this group of companions’ belief in Islam.
خلاصه ماشینی:
اين مقاله که به روش توصيفي ـ تحليلي انجام گرفته ، اعتبار برخي از روايات دعوت مخفي را زيرسؤال برده و به طورکلي، نشان داده که اصل دعوت پيامبر اکرم صلی الله علیه وآله مخفي نبوده است ، بلکـه برخـي از يـاران رسـول خداصلی الله علیه وآله با توجه به موقعيت هاي خاص خود، قادر به علني کردن اسـلام خـويش نبودنـد و بـه صـورت مخفيانـه ايمـان ميآوردند.
ايـن عده بر اين باورند که پيامبر اکرم صلی الله علیه وآله در سال هاي نخست بعثت به صورت مخفيانـه بـه تبليـغ اسـلام مـي پرداخـت و رسالت خود را علني نمي کرد.
طبق اين ديدگاه ، پيامبر اکرم صلی الله علیه وآله در آغاز بعثت با افرادي کـه بـه آنـان اطمينـان کـافي داشت تماس مي گرفت و آنان را دور از چشم مشرکان مکه به اسلام دعوت مي کرد.
٢. روايات ناظر به مخفي کردن رسالت از ابوطالب علیه السلام اين دسته از روايات بيانگر آن است که پيامبر اکرم صلی الله علیه وآله در سال هاي آغازين بعثت تمايلي به اطـلاع يـافتن ابوطالـب علیه السلام از رسالت خود نداشت و آن را از وي پنهان مي داشت .
نتيجه آنکه آيۀ «وأنذر عشيرتک الأقربين » نه در سال سوم بعثت نازل شده و نه ميتواند ناظر به ابتـداي دعـوت علني خويشاوندان پيامبرصلی الله علیه وآله به اسلام باشد، بلکه قبل از نزول اين آيه ، پيامبر اکرم صلی الله علیه وآله بارهـا خويشـاوندان خـود را بـه اسلام دعوت کرده بود و آنان کاملا با رسالت آن حضرت آشنايي داشتند.