چکیده:
هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین سبکهای فرزندپروری و خودکارآمدی با گرایش به مصرف مواد مخدر و با در نظر گرفتن نقش میانجی تکانشگری بود. روش: روش پژوهش توصیفی-همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه ی آماری پژوهش را دانشجویان دانشگاه حکیم سبزواری در سال اول 98-1397 تشکیل دادند (7248 نفر). برای انتخاب نمونه، از روش نمونهگیری تصادفی طبقه ای استفاده شد و تعداد 376 نفر (216 دختر و 160 پسر) انتخاب شد. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه تکانشگری، مقیاس استعداد اعتیاد، پرسشنامه خودکارآمدی و مقیاس شیوه های فرزندپروری بود. برای تحلیل داده ها از روش معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها: شاخص های برازش مدل پژوهش در وضعیت مطلوب قرار داشتند. خودکارآمدی و سبک های فرزندپروری اثر مستقیم معنی داری بر گرایش به مصرف مواد مخدر در دانشجویان داشتند. همچنین، تکانشگری توانست بین متغیرهای سبک های فرزندپروری و گرایش به مواد مخدر و بین خودکارآمدی و گرایش به مواد مخدر نقش میانجی ایفا کند. نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاکی از برازش مناسب مدل مفهومی پژوهش بود. پیشنهاد می شود در شناسایی و تجزیه وتحلیل اختلالات بالینی از جمله وابستگی به مواد، به نقش تکانشگری، خودکارآمدی و سبک های فرزندپروری توجه شود.
Objective: The aim of this study was to investigate the relationship between parenting styles and self-efficacy with drug use tendencies and considering the mediating role of impulsivity. Method: The research method was descriptive-correlation of structural equations. The statistical population of the study consisted of students of Hakim Sabzevari University in the first semester of 2018-2019 (7248 people). To select the sample, stratified random sampling method was used and 376 people (216 girls and 160 boys) were selected. The research tools included impulsivity questionnaire, addiction scale, self-efficacy questionnaire and parenting practices scale. Structural equation method was used to analyze the data. Results: Fit indicators of the research model were in good condition. Self-efficacy and parenting styles have a significant effect on drug addiction in students. Impulsivity was also able to mediate between the variables of parenting styles and drug addiction and between self-efficacy and drug addiction. Conclusion: The research findings indicated a good fit of the conceptual model of the research. It is suggested to pay attention to the variables of impulsivity, self-efficacy and parenting styles in identifying and analyzing clinical disorders, including substance dependence parenting styles in identifying and analyzing clinical disorders such as drug dependence.
خلاصه ماشینی:
Cui, Allen, Fincham, May & Love 6.
سـوال اصـلي پژوهش حاضـر اين اســــت کـه آيـا تکـانشـــگري نقش ميـانجي در رابطـه بين ســـبـک هـاي فرزنـدپروري و خودکارآمدي با گرايش به مواد مخدر ايفا ميکند؟ 1.
Bandura علي قدرتي و همکاران شناختي حرکتي عدم برنامه ريزي تکانشگري مقتدر سبک فرزندپروري مستبد گرايش به مواد مخدر رها خودکارآمدي شکل ١: مدل مفهومي فرضي روش جامعه ، نمونه و روش نمونه گيري روش پژوهش حاضـر توصـيفي – همبسـتگي از نوع روش هاي مدل يابي معادلات سـاختاري بود.
جدول ١: آماره هاي توصيفي خرده مقياس هاي پژوهش مقياس ها ميانگين انحراف معيار حداقل حداکثر گرايش به مواد مخدر 4/08 21/37 10 32 سهل انگار (رها) ٢٧/٢٢ ٤/٤٥ 15 39 سبک فرزند پروري مستبد ٢٦/٧٢ ٥/٩٠ 13 42 مقتدر ٣٤/٠٩ ٦/١٨ 20 48 عدم برنامه ريزي ٢٥/٧٩ ٣/٩٠ 18 35 تکانشگري حرکتي ٢٧/٥٥ ٤/٣٩ 17 40 شناختي ١٠/٤١ ١/٤٩ 6 15 خودکارآمدي 4/57 51/23 37 67 بـا توجـه بـه نتـايج جـدول ١، ميـانگين نمره گرايش بـه مواد مخـدر (٢١/٣٧) از نقطـه برش اين پرسش نامه بيشتر بود (بيشتر از نمره ٢١).
همچنين ، تـاثير غيرمســـتقيم ســـبـک هـاي فـرزنــدپـروري بـر گـرايـش بــه مـواد مـخــدر از طـريـق تـکــانشــــگـري مـعـنــادار بـود (٠/٢٧- =β، ٠٠٥ ٩٥ درصـد اطمينان ميتوان گفت که که تکانشـگري در رابطه بين سـبک هاي فرزندپروري و گرايش به مصـرف مواد مخدر در دانشـجويان داراي نقش ميانجي بود.
نتايج پژوهش نشـان داد تکانشـگري نقش ميانجي بين سـبک هاي فرزندپروري و گرايش به ســمت مواد مخدر دانشــجويان ايفا ميکند.