استفاده از برنامه ریزی خطی در مقایسه هزینه یابی مستقیم و جذبی

"از انجا که در سطوح بهینه بدست آمده فروش و تولید بر اساس دو روش فوق ممکن است مغایرت‌هائی وجود داشته باشد،استفاده از برنامه- ریزی خطی وسیله آموزشی باارزشی برای مقایسه دو روش هزینه یابی مستقیم و جذبی در شرایطی که بنگاه به تولید چند محصول اشتغال دارد،می‌تواند باشد. به منظور به دست آوردن یک تابع خطی بر اساس هزینه‌یابی جذبی دو پیش‌فرض لازم است: 1)هزینه سربار ثابت هرواحد برای هریک از محصولات نرمال یا استاندارد بوده و 2)کلیه واریانسهای*حجم سربار ثابت که در نتیجه استفاده از سیستم استاندارد بوجود می‌آیند به صورت هزینه‌های دوره می‌باشند. کل حاشیه سود PDC کل هزینه‌های تولیدی ثابت کل هزینه‌های غیر تولیدی ثابت (به تصویر صفحه مراجعه شود) و همچنین معادله خطی سود بر اساس هزینه‌یابی جذبی بشرح زیر خواهد بود: PAC کل سود ناخالص کل واریانسهای حجم تمام قسمتها کل هزینه‌های متغیر غیر تولیدی کل هزینه‌های ثابت غیر تولیدی (به تصویر صفحه مراجعه شود) (به تصویر صفحه مراجعه شود) از طرف دیگر PAC را می‌توان مستقیما از معادله PAC بدست آورد: میزان هزینه تولید انباشته(کسر شده یا تصفیه شده)در(از)موجودی کالا در طی دوره PAC-PAC+(-) باید بیاد داشت که جمع کل ضرایب متغیرهای X و Y برای یک محصول خاص در تابع"جذبی" AC با ضرایب متغیر X در تابع"مستقیم" DC همان محصول برابر است: (ai-bi-ci-di)+ci-(ai-bi-di) برای تمام i ها: i-1,000000,n محدودیتهای خطی که باید در نظر داشت شامل آن دسته از محدودیتهاست که مستقیما با ظرفیت تولید،فروش و موجودیها ارتباط دارند."