چکیده:
یک چالش جدی که در سازمانهای ایران با آن مواجه هستیم، پایین بودن کارآمدی و اثربخشی نظریهها و ابزارهای مدیریتی است که بهکار گرفته میشود. در این مقاله سعی شده است با مطرح کردن پرسشهایی دلیل این ناکارآمدی و دامها را تا حدودی مشخص کرده و راهکارهایی برای برون رفت از این دامها پیشنهاد شود. "پل مدیریت" استعارهای برای انتقال مفاهیم، نظریهها و ابزارهای مدیریت از کشورهای مبدا که عمدتا کشورهای غربی هستند به مقصد و محل اجرای آن که سازمانهای ایرانی میباشند. نگاه مبتنی بر بستر و توجه به تفاوتهای فرهنگی محورهای اصلی موضوعات مطرح شده در این مقاله میباشند. تلاش میشود تا شیوههای بومیسازی و اختصاصیسازی نظریهها و ابزارهای مدیریت جهت کاربردپذیر شدن در سازمانهای ایران فراهم گردد و سرنخهایی برای توسعه مدلهایی برای شیوه اختصاصیسازی مشخص گردد. همچنین جهتگیریهای فرهنگی که ایجاد کننده تفاوتهای مهم در سازمانها در مقیاس بین الملی میشود، مورد بررسی قرار گرفته میگیرد.
خلاصه ماشینی:
پاسخ به این پرسش برای مدیران سازمانها بسیار راهگشا است که اگر به این درجه آمیختگی با فرهنگ توجه نداشته باشند، آن ابزار مدیریتی در بستر و زمینه جاری قابل کاربرد نخواهد بود و در پارهای موارد ممکن است، تاثیر عکس هم داشته باشد.
در کشورهای غربی دسترسی به انسانهای سازمانی بیشتر میباشد و باید توجه نمود که در کشور مقصد اگر ایران باشد، به چه میزان به افراد با ویژگیهای انسان سازمانی دسترسی داریم؟ و یا اگر کشور مبدا آن ابزار مدیریتی کشور ژاپن باشد، بهعنوان مثال تکنیکهای مدیریت ژاپنی و کایزن را بخواهیم در سازمان پیادهسازی کنیم، پیادهسازی آن تکنیکها مستلزم بالا بودن وجدان کاری و دسترسی به انسانهای با وجدان در سازمان میباشد که ممکن است در کشور مقصد چنین نباشد.
یا برای استقرار سیستم مدیریت پروژه 4 l"/>l"/> وجود دارد که میتوان سطح بلوغ مدیریت پروژه در سازمان را تعیین ن > آیا به توالی پیادهسازی ابزارها توجه شده > در سازمانهایی که ابزارهایی به صورت موفق اجرا شده است و در مقایسه تطبیقی بهعنوان الگو مورد توجه سازمان ما قرار گرفته است، باید به این نکته دقت کرد که در آن سازمان چه فعالیتها و کارهایی قبل از اجرای آن تکنیک صورت گرفته است و فعالیتها به چه ترتیب و توالی انجام شده است.
بررسی شش جهتگیری فرهنگی و کاربرد آنها در پل مدیریت در کتاب رفتار سازمانی بینالملل با ترجمه دکتر الوانی به شش جهتگیری فرهنگی اشاره شده است که عدم توجه به آن میتواند مانع مهمی بر سر در نظر گرفتن فرهنگ بهعنوان اصلیترین بعد در زمینه و بستر سازمانها باشد.