چکیده:
شرایط اقتصادی به وجود آمده در ایران در دوره شیوع ویروس کرونا در دو اقدام مهم دولت موجب آرامش اقتصادی نسبی در جامعه شد ابتدا دولت با آزاد سازی سهام عدالت در این شرایط بحرانی چنین ثابت نمود که این سهام در واقع نوعی سرمایهگذاری برای روزهای بحرانی در کشور است؛ وجود این سرمایهی تقریبا مناسب، باعث آرامش کاذب نسبی در جامعه شد. از سوی دیگر وامهای بلند مدت با سود کم از طریق سامانه یارانههای ماهانه هم برای اقشار کم در آمد کمک دیگری بود تا ضعفها و خلاهای اقتصادی این بحران جبران شود. از سوی دیگر شکلگیری زمینه تولید کالاهای بهداشتی در کشور موجب امنیت اقتصادی نسبی شد. در بسیاری از شهرها و شهرستانها مساجد مکان مناسبی برای تولید و عرضه محصولات بهداشتی بود. ویروس کرونا بسیاری از ظرفیتهای پنهان نیروی انسانی در زمینه کالاهای پزشکی و سایر کالاها را مشخص و معین نمود. مبحث دیگر اینکه دولت با معرفی بورس و تبلیغ سامانههای بورسی در واقع سرمایههای راکد را وارد بازار سرمایه کرد تا هم بتواند مشکلات اقتصادی زمان تحریم و زمان کرونا را توامان حل سازد و هم از نظر رفاهی جامعه را در حالت آرامش نگه دارد. در دوره شیوع کرونا بازارهای مالی در جهان سقوط کرد؛ قیمت نفت به کمترین نرخ خود در هفده سال گذشته رسید و سرمایهگذاران نگران از این سیاهی بیانتها، شروع به فروش سهامهای خود کردند. کشورهای ثروتمند جهان با تزریق پول، کاهش نرخ سود بانکی سیاستهای کرونایی خود را پیش بردند. دولت آمریکا به عنوان بزرگترین اقتصاد جهان وعده داد هزار میلیارد دلار به اقتصاد کشورش تزریق کند. همچنین بانک مرکزی آمریکا در اقدامی ناگهانی نرخ سود بانکی را نیم درصد کاهش داد و در ادامه هم با کاهش مجدد آن این نرخ را به صفر رساند. وزیر دارایی بریتانیا برای حمایت از کسب و کارهای کوچک و بزرگ وام تصمین شده دولتی معادل ۴۰۰ میلیارد دلار معرفی کرد. در فرانسه دولت وعده تزریق ۵۰ میلیارد را داد. بانک مرکزی ژاپن نیز طرح وام بدون سود (صفر درصد) را یک سال تمدید کرد. دوره ی شیوع ویروس کرونا دردو مسئله خلاصه شد؛ ابتدا الزام احترام نوع بشر به طبیعت و دیگری سیاست خارجی کشورها که تا چه میزان میتواند در دوره بحران چتر حمایتی برای شهروندان شود، مسئلهای که در ایران به نظر رسید بهدلیل مسئله ی تحریمها شهروندان را در وضعیت سختی قرار داد. مجموعه رویدادهای عصر کرونا بهگونهای بود که این الزام را که بشر باید در رفتار خود با طبیعت تجدید نظر نماید بیش از هر زمان دیگری بهچشم آورد.