چکیده:
پژوهش حاضر با هدف بررسی رجوع به داوری تجاری بین المللی در پی اختلافات حاصل از قراردادهای بین المللی انجام شده
است داوری تجاری بین المللی امروزه، به عنوان اصلیترین طریقه حل وفصل مسالمت آمیز اختلافات تجاری در عرصه بین المللی
شناخته میشود و تجار بین المللی، به دلیل مزایای فراوان این روش و برتری آن بر مراجعه به دادگاه های داخلی، به ویژه امکان
گسترده اجرای رای صادره بر اساس کنوانسیون راجع به شناسایی و اجرای آرای داوری خارجی از آن استقبال زیادی
مینمایند. ارجاع به داوری بین المللی، باید بر اساس توافق طرفین باشد و آنان میتوانند در ضمن قرارداد اصلی و از طریق شرط
داوری و یا به موجب قرارداد مستقل، حل وفصل اختلافات خود را به داوری احاله دهند. بااین وجود، متخصصان داوری بین المللی
به طرفین، توصیه میکنند که در موافقت نامه داوری، در باب برخی از موضوعاتی که میتواند واجد آثار حقوقی مهم باشد،
به ویژه تعیین مقر، اتخاذ تصمیم نمایند. عدم تعیین مقر توسط طرفین موجب میشود که در داوریهای موردی، هیئت داوری
رسیدگیکننده به اختلاف و در داوریهای سازمانی، احتمالا، قواعد سازمان داوری و یا خود سازمان داوری ناظر، تعیین آن را بر
عهده گیرند. این امر سبب میشود که سرنوشت بسیاری از مسائل مهم حقوقی نامعلوم گشته و امکان پیش بینی طرفین نسبت
به نحوه رسیدگی و یا نتیجه کار مختل گردد.
خلاصه ماشینی:
ولي برخي از مقررات آن با مقررات قانون نمونه آنسيترال هماهنگي ندارد در حقوق فرانسه بحث داوري هم از لحاظ داخلي و هم از لحاظ بين المللي مورد بررسي قرار گرفته و قوانين مرتبط با آنها تدوين گرديده است و در اين راستا مقالات متعددي نگاشته شده است که يکي از منابع اصلي بنده در نگارش پايان نامه بوده است .
مفهوم و انواع داوري تجاري بين المللي در خصوص حل و فصل اختلافات در تمامي کشورها بين اصحاب دعوي طرق خاصي علاوه بر مراجع قضايي معمول است که مهم ترين آن داوري است که داراي مزاياي بسياري است که مي توان از کوتاه شدن زمان رسيدگي، تخصصي بودن آن و تقليل هزينه هاي مربوط به آن نام برد هرچند مسائلي قبل از ورود به داوري وجود دارد که طرفين ميتوانند به صورت مستقل و به صورت شرط ضمن عقد در قراردادهاي خود بياورند که هم کم هزينه تر هستند و هم زودتر انجام ميشوند وحتي به روابط تجاري هم لطمه وارد نميکنند.
بند (١) ماده ٣٤ قانون داوري تجاري بين المللي ايران مقرر ميدارد: در صورتي که موضوع اصلي اختلاف به موجب قوانين ايران قابل حل و فصل از طريق داوري نباشد ولي بدون توجه به اين امر طرفين توافق نمايند و در صورت حدوث ١١ - نيکبخت ، حميدرضا، (١٣٩١)شناسايي و اجراي آراء داوريها در ايران ، موسسه مطالعات و پژوهش هاي بازرگاني، چاپ اول .
سؤال اين است که آيا شرط داوري بايد از سرنوشت قراردادي که بدان تعلق دارد پيروي کند يا اين که ميتواند وجود مستقلي داشته باشد قرارداد داوري که به صورت موافقت نامه مستقل منعقد ميشود، در سيستم حقوقي کشورها تابع شرايط عمومي قراردادها بوده ، با داشتن شرايط اساسي صحت معامله به موجب قوانين مطروحه در سطح بين الملل معتبر و لازم الاجرا است .