چکیده:
هدف پژوهش حاضر اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب در دانش آموزان مقطع متوسطه منطقه لنجان سال تحصیلی 1401-1400بود. روش پژوهش حاضر، مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون باگروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان مقطع متوسطه اول منطقه لنجان بود و با روش نمونهگیری در دسترس 40 نفر از دانش آموزان مقطع متوسطه اول در دوگروه آزمایشوکنترل (هرگروه 20 نفر) انتخاب شدند. در این طرح گروه آزمایش تحت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به شیوه ی گروهی طی8جلسه 45 دقیقهای قرارگرفتند. ابزارگرآوری این پژوهش، شامل پرسشنامه خودکنترلی تانجی، بائومیستر و بونه (2004) و پرسشنامه اضطراب امتحان ساراسون (2009)، بود دادهها با روش تحلیل کوواریانس چند متغیره تحلیل شد. نتایج نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به شیوهی گروهی برخودکنترلی و اضطراب امتحان دانش آموزان مقطع متوسطه اول گروه آزمایش موثر بوده است و باعث کاهش اضطراب و بهبود خودکنترلی در بین دانش آموزان متوسطه شد و باعث بهبود عملکرد متغیرهای مذکور برای سایرین میباشد.
The aim of this study was the effectiveness of acceptance and commitment based therapy
on anxiety in high school students in Lenjan region in the academic year 1401-1400. The
method of the present study was a quasi-experimental study with a pre-test-post-test design
with a control group. The statistical population of this study included all junior high school
students in Lenjan region and by available sampling method, 40 junior high school students
were selected in two experimental and control groups (20 people in each group). In this
project, the experimental group underwent group acceptance and commitment treatment in
8 sessions of 45 minutes. The instrumentation of this study included Tanji, Baumister and
Boone (2004) self-control questionnaire and Sarason test anxiety questionnaire (2009). The
data were analyzed by multivariate analysis of covariance. The results showed that groupbased
acceptance and commitment therapy was effective in self-control and test anxiety of
junior high school students in the experimental group, reducing anxiety and improving selfcontrol
among high school students and improving the performance of these variables for
others.
خلاصه ماشینی:
نتايج نشان داد درمان مبتني بر پذيرش و تعهد به شيوه ي گروهي برخودکنترلي و اضطراب امتحان دانش آموزان مقطع متوسطه اول گروه آزمايش موثر بوده است و باعث کاهش اضطراب و بهبود خودکنترلي در بين دانش آموزان متوسطه شد و باعث بهبود عملکرد متغيرهاي مذکور براي سايرين مي باشد.
ابدالي، محمديان و رشيدي(١٣٩٧)، در پژوهشي به اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر اضطراب امتحان و سرزندگي تحصيلي در بين دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه پرداختند که از ميان دختران با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي، ٣٠ نفر از دانش آموزان به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و کنترل جايگزين شدند.
10 10 / 18 جدول (١٠)- آزمون تحليل کواريانس چند گانه خودکنترلي در مرحله پيگيري نوع آزمون مقادير F درجه آزادي درجه آزادي سطح معناداري همبستگي فرضيه خطا مجذور اتا لاندا ويلکز ٠/٤٥٦ ١/٣٤ ١٠ ٢٨ ٠/٠٠٢ ٠/٤٥٦ با توجه به نتايج مشاهده شده در جدول (١٠)، آمارة چند متغيري مربوطه يعني لانداي ويلکز در سطح اطمينان ٩٥ درصد با خطاي (٥%) معني دار نمي باشد: ١٣٤=(١٠٢٨)F ٠/٠٥ >P-VALUE ؛ ٠/٤٥٦ =η٢ بدين ترتيب فرض صفر رد مي شود به عبارتي ترکيب خرده مقياس خودکنترلي دانش آموزان مقطع متوسطه اول منطقه لنجان پس از تعديل نمرات پيش آزمون از روش درماني مبتني بر پذيرش و تعهد تأثير معناداري پذيرفته اند.
نتايج پژوهش در بررسي نشان داد که آموزش پذيرش و تعهد بر بهبود اضطراب امتحان و خودکنترلي دانش آموزان مقطع متوسطه اول در گروه آزمايش نسبت به گروه گواه در مرحله پس آزمون شده است .