چکیده:
هدف اصلی این پژوهش بررسی تعامل درونزا بین کارآفرینی، رشد اقتصادی و اشتغال در 30 کشور منتخب نوظهور از طریق رویکرد خودرگرسیونی برداری پانلی (PVAR) و برآوردگر گشتاورهای تعمیم یافته سیستمی (GMM-SYS) برای دوره 2019-2009 است. نتایج تجربی حاکی از آن است که نخست، کارآفرینی با یک دوره وقفه، بر اشتغال اثر مثبت و معناداری دارد. دوم، رشد اقتصادی نیز افزایش نرخ اشتغال را با یک دوره تاخیر به همراه دارد و برعکس. سوم اینکه، بین فعالیت کارآفرینی و میزان اشتغال علیت گرنجری دوطرفه وجود دارد، که بیانگر تعامل پویا بین کارآفرینی و اشتغال است. با این حال، ارتباط بین کارآفرینی و رشد اقتصادی (و بالعکس) در کشورهای مورد بررسی معنادار نبوده است که این موضوع ناشی از محیط اقتصاد کلان در اقتصادهای نوظهور و نیز بیشتر بودن کارآفرینان کوچک مقیاس، غیررسمی، خوداشتغال و اغلب غیرمولد در مقایسه با تعداد کارآفرینان مولد در این گروه از کشورها میباشد.
the main purpose of this study was to investigate the endogenous interaction between entrepreneurship, economic growth, and employment in selected 30 emerging countries by means of Panel Vector Autoregressive Method (PVAR) and System Generalized Method of Moments (GMM-SYS) from 2009-2019. The empirical results show that, firstly, entrepreneurship with a rest period has a significant positive impact on employment. Secondly, economic growth leads to an increase in employment, but with a delay, and vice versa. Thirdly, there is a bidirectional causal relationship between entrepreneurial activity and employment, which suggests a dynamic interaction between entrepreneurship and employment. However, the relationship between entrepreneurship and economic growth (and vice versa) was not significant in the countries studied. This result is due to impact of different macroeconomic environments in emerging economies. In addition, the number of small-scale, informal, self-employed, and often non-productive entrepreneurs is greater than the number of productive entrepreneurs in these countries.
خلاصه ماشینی:
ir نوع مقاله : علمي- پژوهشي تاريخ دريافت : ١٤٠٠/١٠/٠٤ تاريخ پذيرش : ١٤٠١/٠٢/١٩ چکيده : هدف اصلي اين پژوهش بررسي تعامل درون زا بين کارآفريني، رشد اقتصادي و اشتغال در ٣٠ کشور منتخب نوظهور از طريق رويکرد خودرگرسيوني برداري پانلي (PVAR) و برآوردگر گشتاورهاي تعميم يافته سيستمي (GMM-SYS) براي دوره ٢٠١٩-٢٠٠٩ است .
با توجه به مباحث فوق ، سئوالات پژوهش به صورت زير مطرح مي شود: الف ) آيا کارآفريني بر رشد اقتصادي تاثيرگذار است ؟ ب ) با توجه به اينکه برخي از نويسندگان اثرات متفاوتي را بر حسب ميزان توسعه يافتگي کشورها بيان کرده اند، آيا کارآفريني، رشد اقتصادي را در اقتصادهاي نوظهور تحريک ميکند؟ ج ) آيا رابطه پويا بين رشد اقتصادي، کارآفريني و اشتغال وجود دارد؟ به زعم نويسندگان تنها مطالعات موجود در اين زمينه ، ميتوان به پژوهش چن ٣ (٢٠١٤) در کشور تايوان ، دليس و کارکالاکاس ٤ (٢٠١٥) در ٣٠ کشور توسعه يافته و مطلبي و همکاران (١٣٩٨) در ايران اشاره کرد.
Davidsson & Wiklund جدول (١): عوامل و حوزه هاي مختلف کارآفريني در رويکرد شين (رجوع شود به تصویر صفحه) به هرحال ، عدم وجود اجماع در مورد تعريف کارآفريني، محققان تجربي را به استفاده از معيارهاي مختلف فعاليت کارآفرينانه سوق داده است ، که تا حدي تنوع نتايج را توضيح ميدهد (اکس و همکاران ، ٢٠٠٨).
روش شناسي هدف اين پژوهش بررسي روابط پويا بين کارآفريني، رشد اقتصادي و اشتغال با استفاده از داده هاي کلان کشورهاي منتخب در حال توسعه با استفاده از يک مدل پانل VAR است .