خلاصه ماشینی:
"1-کاهش تعرفههای وارداتی محصولات کشاورزی 2-محدود کردن سطح حمایتهای داخلی از کشاورزی 3-محدود کردن سوبسیدهای صادراتی نتیجه فوری منفی پیشبینی شده این توافقها،برای کشورهای واردکننده محصولات کشاورزی افزایش هزینه واردات آنها در حدود 10 درصد تا سال 2000 میلادی است(خود گات این افزایش را 5 درصد پیشبینی میکند)نتیجه مثبت این توافقها برای کشورهای صادرکننده محصولات کشاورزی مخصوصا"ممالک عضو گروه کرنز (Cairns) شامل آرژانتین،برزیل،استرالیا،کانادا، نیوزیلند،شیلی،کلمبیا،مجارستان، اندونزی،مالزی،فیلیپین،تایلند، اروگوئه و فیجی است که صادرکننده محصولاتی هستند که تولید آنها در بازارهای مصرفی مورد حمایت دولتها بوده و از این پس این بازارها در دسترس صادرکنندگان قرار خواهد گرفت.
عکس العمل کشاورزان در ممالک واردکننده مواد کشاورزی غذائی،خود بخش مهمی از جریان تعدیل است زیرا تابحال ممالک صنعتی با سیاستهای خود مازاد تولید و صادرات سوبسید شده داشتند که به کشاورزان در سراسر جهان درحال توسعه ضرر میزد،با افزایش قیمتها تولید محصولات غذائی محلی افزایش مییابد در نتیجه نیاز به واردات کم میشود.
2-در مورد کاهش امتیازات رجحانی دسترسی به بازار که درحال حاضر ممالک در حال توسعه از آن بر خوردارند میتوان گفت که در سیستم تعرفههای رجحانی فعلی آنقدر از نظر واگذاری سهمیه به کشورها،استثناء کردن کالاها و وجوب شرایط لازم برای استفاده یک کشور،محدودکننده است که تعرفههای MFN غالبا برای آنها فایده بیشتری دارد و بمراتب بیشتر جبران از دست دادن امتیازات رجحانی را میکند و علاوه بر آن مزایای جدیدی بشرح زیر عاید کشورهای درحال توسعه میکند.
در اثر توافقهای دوراروگوئه تعرفه محصولات غذائی ناشی از مواد اولیه حارهای 60 درصد و تعرفه کالاهای ساخته شده 30 درصد کاهش مییابد و این خود بنفع صادرات کالاهای کشاورزی است."