چکیده:
تغییرات فناورانه عاملی اساسی در حیات رسانهها و نحوه عملکرد آنها به شمار میرود. این مسئله که رسانهها همواره در بستر یک تکنولوژی نوین، ایجادشدهاند انکارناپذیر است و ظهور رسانههای جدید همیشه بر رسانههای پیشین تأثیرگذار بوده است. دراینبین، تأثیر و تعامل میان تلویزیون و رسانههای اجتماعی مبتنی بر بستر اینترنت بسیار موردتوجه قرارگرفته است. مسئلهای که میتوان آن را ذیل نظریه همگرایی رسانه مطرح دانست. پژوهش حاضر در چارچوب همگرایی تلویزیون و فضای مجازی به دنبال شناخت و طراحی الگوی کارکردهای رسانههای اجتماعی در برنامهسازی تلویزیونی است. این پژوهش به روش ترکیبی نظریه داده بنیاد کلاسیک و مطالعه موردی و بر اساس نمونهگیری هدفمند از میان برنامههای تلویزیونی شاخص صورت پذیرفته است. پژوهشگران پس از کدگذاری و تجزیهوتحلیل یافتهها به احصاء 23 کارکرد پرداختند که درنهایت این کارکردها را ذیل طراحی یک مدل مفهومی ارائه کردهاند. این مدل کارکردهای مذکور را در چهار مرحله برنامهسازی شامل پیشتولید، تولید، پخش و پساپخش تبیین میکند. برنامهسازان تلویزیون میتوانند با بهره بردن از یافتههای این پژوهش، برنامهسازی خود را ارتقاء داده و از فرآیند همگرایی رسانهها در تولیدات تلویزیونی خود بهره برند.
Technological changes are a key factor in the life of the media and how they operate. It is an undeniable fact that the media has always been created through the creation of a new technology. And the creation of new media has always had an impact on the past media. Meanwhile, the impact and interaction between TV and social media based on the Internet environment has been very much taken into consideration. Which can be seen as the convergence of the media. The present study in search for understand the role and functions of social media in television productions. This research has been done by classic grounded theory and case studies. And a targeted sampling was used. After analyzing the findings, researchers arrived at the Twenty three functions that ultimately provided them with a conceptual model. This model explains these functions in four phases of production, which includes pre-production, production, broadcast and post-broadcast. Producers of television shows can use their findings to promote their own productions. And use the functions of media convergence in their television productions.
خلاصه ماشینی:
اين پژوهش به روش ترکيبي نظريه داده بنيادکلاسيک ومطالعه موردي وبراساس نمونه گيري هدفمندازميان برنامه هاي تلويزيوني شاخص صورت پذيرفته است .
هرچندپژوهش هاي ذيل ،به مسئله رابطه ميان رسانه هاي اجتماعي، تلويزيون وهمگراييميان آن هاورودپيداکرده اندامامسئله کارکردرسانه هاياجتماعيدر برنامه سازيتلويزيونيزاويه ديدجديدوکاربرديتريدرورودبه بحث همگراييرسانه ها است که درپژوهش حاضرصورت پذيرفته است .
٣. برنامه تلويزيونيآيريپورت ٨که درشبکه تلويزيونيسيان ان ٩درساختارتوليد تعاملي«شهروندخبرنگار١٠»تهيه وپخش شده است که به مخاطبان شبکه درسراسرجهان اين امکان راميدهدکه درارائه روايت هايخبريشرکت کنند.
دراين کارکرد،برنامه هاي تلويزيوني ازمحدوديت زماني آنتن تلويزيون رهاشده وقرارگرفتن اين رسانه هادرکناربرنامه تلويزيونيبه عنوان صفحه دوم ، موجب افزايش ظرفيت انتقال اطلاعات به مخاطبان برنامه وجذاب ترشدن آن ميشود.
اين هاله که دررسانه هاي اجتماعي،پيش ازپخش برنامه ازآنتن تلويزيون ممکن است ايجادشود،پس ازپخش به اوج ميرسد.
رسانه هاي اجتماعي وفرآيندهمگرايي رسانه اي اين امکان رافراهم آورده است که مخاطبان به عنوان يک مخاطب -کاربربتوانندعلاوه برحضورآنلاين دربرنامه ،درهاله ٣١٦ ايجادشده پيرامون برنامه نيز،کنشگريداشته باشند.
درواقع رسانه هاي اجتماعي و«صفحه نمايش دوم »٢باعث شده است اين امرتسهيل شودو برنامه هايتلويزيونيبه راحتيبتوانندازمخاطبان خودطلب کنشگريکنندومخاطبان نيز بسيارراحت ترازقبل به کنشگريپيرامون برنامه بپردازند.
Mill Valley, CA, Sociology Press, Hallvard Moe, Thomas Poell & and José van Dijck (2015).
Television and the Second Screen: Interactive TV in the age of social participation, Oxford Routledge, 206 pp Jenkins, Henry (2004).
The International Journal of Research into New Media Technologies, 14(1), 5-12.
“Co-viewing Virtually: Social Outcomes of Second Screening with Televised and Streamed Content” Television & New Media.
Convergence: The International Journal of Research into New Media Technologies, 23(2), 214–226.