چکیده:
قراردادهای فوتبال در عرصۀ داخلی و کموبیش در عرصۀ بینالمللی دچار خلاها و نواقص فراوانی است. برابر اعلام فیفا، هر قرارداد فوتبال در صورتی معتبر است که حداقل دارای سیزده سرفصل مشخص باشد، درحالیکه فدراسیون فوتبال ایران مقررات ویژهای در زمینۀ حداقل الزامات قرارداد فوتبال اعلام نکرده است. در این تحقیق، ضمن بررسی حداقل الزامات این قراردادها از نظر فیفا و فدراسیون فوتبال ایران، به وضعیت حقوقی قراردادهای داخلی بازیکنان با باشگاه پرداخته شده، بهویژه درصورتیکه این قراردادها در تعارض با قرارداد رسمی ثبتشدۀ بازیکنان در فدراسیون فوتبال باشد، و این نتیجه به دست آمده است که در تعارض میان مفاد قرارداد باشگاهی با قرارداد رسمی منعقدشده در فدراسیون فوتبال، قرارداد اخیر مقدم است. افزونبراین، تدوین حداقل استانداردهای قرارداد فوتبال، یکسانسازی مفاد این قراردادها، بهروزرسانی دقیق مقررات حوزۀ فوتبال و رفع ابهام از آنها امری ضروری و اجتنابناپذیر است.
Football contracts in the domestic arena and, to some extent, in the international stage suffer from a plethora of gaps and imperfections. According to pronouncements by FIFA, every football contract is valid only upon the possession of 13 specific headings. In contrast, the regulations of Iran’s football federation lacks any particular minimum criteria for football contracts. This paper, while examining the minimum criteria of football contracts under the regulations of FIFA and Iran’s football federation, deals with the legal status of player’s internal contracts with clubs, particularly when they conflict with the official agreements of the players registered in football federation and reaches the conclusion that in case of conflict between the contents of internal contracts and the formal agreements registered in the football federation, the latter prevails. Also, it comes up with the findings that codification of a minimum standards for football contracts, the unification of the contents of such agreements, modernization of regulations applicable in the football field, and the removal of their ambiguities, are necessary and unavoidable.
خلاصه ماشینی:
در اين تحقيق ، ضمن بررسي حداقل الزامات اين قراردادها از نظر فيفا و فدراسيون فوتبال ايران ، به وضعيت حقوقي قراردادهاي داخلي بازيکنان با باشگاه پرداخته شده ، به ويژه درصورتيکه اين قراردادها در تعارض با قرارداد رسمي ثبت شدة بازيکنان در فدراسيون فوتبال باشد، و اين نتيجه به دست آمده است که در تعارض ميان مفاد قرارداد باشگاهي با قرارداد رسمي منعقدشده در فدراسيون فوتبال ، قرارداد اخير مقدم است .
Professional Football Player Contract Minimum Requirements و فلسفۀ وضع چنين الزاماتي حمايت از طرف ضعيف قرارداد (بازيکنان ) بوده است و آزادي قراردادي در مواردي که با نقض حقوق طرف ضعيف قرارداد همراه باشد محدود ميشود.
ضروري است ، همانند فدراسيون بين المللي فوتبال که مباحث مربوط به حقوق تصويري را در زمرة حداقل الزامات قراردادهاي ميان باشگاه و بازيکن به رشتۀ تحرير درآورده است ، اين گونه حقوق در مقررات داخلي نيز تبيين شود.
بنابراين از مداقه در قوانين موجود در فوتبال ايران مشخص ميشود، برخلأف مقررات فيفا، آيين نامه يا بخش نامۀ ويژه اي در زمينۀ حداقل الزامات قراردادهاي فوتبال پيش بيني نشده است و فقط در ذيل مادة ١٩ مقررات نقل وانتقالات و تعيين وضعيت بازيکنان فدراسيون فوتبال مصوب ١٣٩٦ با عنوان الزامات ويژة مربوط به قرارداد بين باشگاه ها و بازيکنان مورد بررسي قرار گرفته است .
يکي ديگر از علل لزوم ثبت قراردادهاي ميان باشگاه و بازيکن در بند ١٠ مادة ١٩ مقررات نقل وانتقالات و تعيين وضعيت بازيکنان بيان شده است .