چکیده:
مددکار اجتماعی فردی علاقهمند به حرفه مددکاری است که به غیر از شناخت خود، به منظور حل مشکلات در جهت شناخت افراد جامعه و مشکلات موجود کوشش نماید. روشن است که هر کسی میتواند در رشته مددکاری تحصیل کند، ولی هر کسی نمیتواند مددکار موفقی بشود؛ مگر آن که از نظر خصوصیات شخصیتی و کسب دانش واجد شرایط باشد. حرفه مددکاری اجتماعی توسعه و تغییر اجتماعی انسجام اجتماعی و توانمند سازی و آزادسازی افراد را تسهیل میکند اصول عدالت اجتماعی، حقوق بشر، مسیولیت جمعی و احترام به تفاوتها در مددکاری اجتماعی اساسیاند. مددکاری اجتماعی با تکیه بر علوم انسانی و دانش بومی افراد و ساختارها را در مقابله با چالشهای زندگی و ارتقا رفاه و بهزیستی درگیر میکند. حقوق جزا و جرم شناسی با مددکاری اجتماعی رابطه متقابلی دارند و مکمل یکدیگرند. قانون مجازات اسلامی جدید با یاری گرفتن از مددکاری اجتماعی سعی دارد که اقدامات تامینی و تربیتی را (علی الخصوص درمورد اطفال) به سمت اصلاح و بازپروری آنها سوق دهد، تا بتوانند تا حد زیادی از تکرار جرم در آینده جلوگیری کنند. البته باید توجه داشت مددکار اجتماعی در شرایطی موفق است که بتواند بر مسایل و معضلات اجتماعی فایق آید. از این رو شناخت مسایل اجتماعی و نارسایی های موجود که عمدتا زمینه ساز جرم است، زمینه پیشرفت بهتر مددکاری اجتماعی را تسهیل می کند.
خلاصه ماشینی:
براي نیل به این پیشگیري راهکارهاي زیر توصیه شده است: Shaftoe, 2002, p 1 الف) کارآمد ساختن شیوههاي مداخله پلیس (واکنش سریع، مداخله در قالب جامعه محلی و غیره) ب) کارآمد کردن شیوههاي مداخله قضایی و اجراي راهکارهاي جایگزین، از قبیل: تنوع بخشیدن به شیوههاي برخورد و اتخاذ تدابیري بر اساس ماهیت و اهمیت موضوع (تنوع طرح ها، میانجیگري، دادرسی ویژه خردسالان و غیره) انجام تحقیقات سازمان یافته در مورد بازسازي بزهکاران درگیر در جرایم شهري از طریق اجراي مجازاتهاي جایگزین حبس؛ حمایت اجتماعی- آموزشی در چارچوب مجازات حبس و آماده ساز (محکومی) براي آزادي از زندان ج) اعطاي نقش فعال به جامعه در مورد بازتوانی بزهکاران ب) پیشگیری وضعی ماده 26 قطعنامه شماره 13/2002 سازمان ملل متحد، دولتها و جامعه مدنی را مکلف میکند که از طریق زیر از توسعه برنامههاي پیشگیري وضعی از جرم حمایت کنند: اصلاح طراحی محیطی؛ اعمال روشهاي مناسب نظارتی سازگار با حریم خصوصی افراد؛ سخت تر کردن آماج جرم، بدون لطمه به کیفیت محیط یا محدود کردن حق دسترسی به فضاهاي عمومی؛ اجراي راهبردهایی براي پیشگیري از بزهدیدگی مکرر.
(محمد نسل، الف ۱۳۸۷: ۵۵) پیشگیری اجتماعی از جرم، وابستگی ژرفی بر تحقیقات و مطالعات جامعه شناختی، روان شناختی و جرم شناسی جدید دارد و هدف آن کشف علل، تغییر رفتار و نگرش انسانها در برابر شکل گیری جرم، چگونگی وقوع آن، مقابله و مصونیت سازی افراد است؛ بنابراین لازمه وصول به چنین هدفی در مرحله اول نیازمند اعتماد شهروندان به نهادهای مربوط، از جمله به پلیس و سپس تعامل (به مفهوم دوسویه آن) پلیس و مردم است.