خلاصه ماشینی:
"آنچه از انگارهء تئاتر حماسی(این انگاره را خود برشت بهعنوان نظریهپرداز کارهایش ابداع کرده است)برمیآید،در وهله اول،راحتی تماشاگری است که با انبساط خاطر پیرنگ را دنبال میکند.
رابطهء او با پیرنگ مثل رابطهء استاد باله است با شاگردش:پیش از هرچیز باید مفاصل هنرآموز را تا حد امکان شل کرد(همان کاری که تئاتر چینی میکند:برشت در مقالهای با عنوان«دیوار چهارم چین»1به صراحت از دیدن خود نسبت به این تئاتر سخن میگوید).
گفتیم که تماشاگران اجرای حماسی باید نمایش را با علاقهای بیتنش دنبال کنند؛پس خاصیت تئاتر برشت این است که هرگز به توان همذات پنداری تماشاگر متوسل نمیشود.
بهطورمثال نمایشنامهء«پایان خوش»15را در نظر بگیریم: «نهر»16نقش زنی را بازی میکند که در ارتش رستگاری17درجه گروهبانی دارد؛او با نیت ترویج مذهب،در یکی از میکدههای ملوانان،ترانهای خوانده که بیشتر به درد میکده میخورده است تا به درد کلیسا؛جمعی از سرکردگان ارتش رستگاری گرد آمدهاند و او باید همان ترانه و حرکات خود را هنگام خواندن ترانه برای آنها نقل کند.
نمایشنامهء آموزشی باری مخاطبان تئاتر حماسی،هم بازیگرانند و هم تماشاگران،نمایشنامهء آموزشی یک مورد خاص است،بهویژه از آنرو که فقر شدید ساز و کار آن سبب میشود تا بازیگر و تماشگر بتوانند به راحتی جای خود را باهم عوض کنند.
طنز رمانتیک هدف آموزشی ندارد،بل تنها بر این گواهی میدهد که نویسنده ادراکاتی فلسفی دارد و در هنگام نوشتن نمایشنامه هرگز از یاد نمیبرد که شاید دنیا هم در نهایت یک تئاتر باشد.
brecht,áábrief an das arbeitertheater theatre union in new york,das stu?ck , die mutter betreffend'',gesammelte werke,francfort-sur-le-main,suhrkamp ."