چکیده:
مهمترین مشکلی که آموزش و پرورش و نظام تعلیم و تربیت را از نگاه سند تحول بنیادین زمین گیر کرده
است، فردگرایی و غفلت از آموزش های جمعی و گروهی در دانش آموزان است. در دنیای امروزی
گسترش رسانه های دیجیتال و فضاهای مجازی بدون زمینه سازی و فرهنگ سازی در فرهنگ جوامع
اسلامی رسوخ پیدا کرده و به یکی از دغدغه های فعالان فرهنگی تبدیل شده است. فناوری همیشه مثل یک
شمشیر دو لبه است. که بسیاری از مقاومت های اولیه را در هم می شکند و چالش های بزرگی در حوزه های
فرهنگی، سیاسی و اجتماعی پیش روی دولت و نهادهای دولتی قرار میدهد. در چنین عرصه ای اگر برای
اطلاعات طرح و نقشه جامعی وجود نداشته باشد و به کارگیری آن منطبق با اهداف معین و هوشمندانه
نباشد خطرات زیادی جوامع و فرهنگ بشری را تهدید میکند. در این جا با توجه به شیوع ویروس کرونا
و نیاز بیشتر به بهره وری از فضای مجازی باید ابعاد مختلف آن خصوصا در امر تعلیم و تربیت بررسی گردد
که در این پژوهش به آن پرداخته شده است
خلاصه ماشینی:
در اين جا با توجه به شيوع ويروس کرونا و نياز بيشتر به بهره وري از فضاي مجازي بايد ابعاد مختلف آن خصوصا در امر تعليم و تربيت بررسي گردد که در اين پژوهش به آن پرداخته شده است .
واژه هايکليدي : فضاي مجازي، تعليم و تربيت ، فناوري اطلاعات ، فرهنگ ، جمع گرايي، کرونا ويروس ١- مقدمه يکي از دغدغه هاي نظام آموزش و پرورش هر کشور، تغيير رويکردهاي آموزش و يادگيري با استفاده از فناوريهاي نوين در ابعاد مختلف زندگي ميباشد.
انفجار دانش در علوم و فناوري و توسعه آن در کليه شئون زندگي انسان و از جمله به حوزه آموزش و پرورش موجب شده که نظام هاي آموزشي نيز از اين فناوريهاي جديد براي توسعه اشکال جديد آموزشي مانند آموزش از راه دور، آموزش باز، آموزش مجازي و غيره استفاده کنند.
مهمترين نکته اين است که ورود فناوريهاي جديد به آموزش ، رشد بي سابقه دانش و جهاني شدن ، مشکلات بسياري را نيز در آموزش موجب شده و چالش هاي جديدي را براي اين نهاد به وجود آورده است .
فضاي مجازي از ابعاد مختلف فرهنگي، اجتماعي، ايمني وديني مي تواند بر تعليم و تربيت اثر بگذارد؛ در بعد فرهنگي عدم استفاده ي درست از فضاي مجازي ميتواند هويت افراد را به چالش بکشد، در بعد اجتماعي ارتباط دو طرف را تضعيف ميکند و همچنين سبب کاهش سلامت رواني افراد مي شود (کريمي، ١٣٩٧).