چکیده:
زمینه: بروز پرخاشگری در کودکانی که مراکز بهزیستی زندگی می کنند، یک مشکل شایع است که نیاز به مداخلات موثر جهت جهت درمان و پیشگیری دارد. پیرامون مداخلات جهت کاهش پرخاشگری و افزایش خودکنترلی کودکان پژوهش هایی انجام شده است، اما پژوهشی که به بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر پرخاشگری و خودکنترلی پرداخته باشد، مغفول مانده است. هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر پرخاشگری و خود کنترلی کودکان 6 تا12 تحت سرپرستی سازمان بهزیستی بود. روش: پژوهش حاضر شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کودکان 6-12 سال تحت سرپرستی بهزیستی شهر مشهد در سال 1400 بود. نمونه 30 نفر از کودکانی بودند که به شیوه در دسترس انتخاب و با گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند (هر گروه 15 نفر) ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه پرخاشگری رابطه ای و آشکار شهیم (1385) و پرسشنامه خودکنترلی ویلکاکسون (1979) بود. برای کودکان گروه آزمایش، درمان شناختی رفتاری در 10 جلسه به مدت 60 دقیقه انجام شد. تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس چند متغیری و با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که درمان شناختی رفتاری در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری موجب کاهش پرخاشگری و افزایش خود کنترلی در گروه آزمایش شده است (01/0>.(Pنتیجه گیری: براساس یافته های پژوهش حاضر می توان چنین نتیجه گرفت که درمان شناختی رفتاری می تواند به عنوان یک مداخله موثر جهت کاهش پرخاشگری و افزایش خودکنترلی کودکان بهزیستی مورد استفاده قرارگیرد.
Background: Aggression in children living in welfare centers is a common problem that requires attention and effective interventions for treatment and prevention. Researches have been done on interventions to reduce aggression and increase children's self-control, but the aim that examines the effectiveness of cognitive-behavioral therapy on aggression and self-control has been neglected.
Objective: The intention of this study was to evaluate the effectiveness of cognitive-behavioral therapy on aggression and self-control of children 6 to 12 under the supervision of the Welfare Organization.
Method: This study was a quasi-experimental with a pretest-posttest design with a control group. The statistical population included children aged 6-12 years under the supervision of the Welfare of Mashhad in year 2021. The subjects consisted of 30 children (that were convenient and accessible for study) and they were randomly assigned to the experimental and control groups (15 people in each group). For the children in the experimental group, cognitive-behavioral therapy was performed in 10 sessions (60 minutes per session). Moreover, data analysis was performed by multivariate analysis of covariance using SPSS software.
Results: The results showed that cognitive-behavioral therapy significantly reduced aggression and increased self-control in the experimental group (P
خلاصه ماشینی:
اثربخشی درمان شناختی – رفتاری بر پرخاشگری و خود کنترلی کودکان 6تا12 ساله تحت سرپرستی سازمان بهزیستی مشهد The effectiveness of cognitive-behavioral therapy on aggression and self-control of children aged 6 to 12 years under the supervision of Mashhad Welfare Organization محمدصادق شفایی گلمکانی * دانشجوی ارشد روانشناسی بالینی کودک و نوجوان، دانشکده روانشناسی، تبریز، ایران.
ازجمله فواید کنترل و تنظیم هیجانات کنترل سطوح برانگیختگی برای به حداکثر رساندن عملکرد، پشتکار داشتن، به رغم دلسردی و وسوسه، جلوگیری از وا Holmes, Yoon, Voith, Kobulsky& Steigerwald Fitzpatrick, Serivraciat, Wink, Pedapati& Erickson Galarneau, Colasante & Malti Keatley, Allom& Mullan Rachlin Adabradotir and Rafenson Fries & Hoffman Mayer & Salovi Golman عملکرد صحیح به رغم فشارهای وارده می باشد.
ناتوانی در تنظیم هیجان حاصل از مخالفت های اجتماعی و ترس از اینگونه مخالفت ها گاهی آنقدر شدید است که بر تلاش های فرد برای انجام عمل صحیح چیره می شود (شیپز، کاترین و میرن 1 200 > در سال های اخیر با توجه به شیوع پرخاشگری دوران کودکی و آثار سوء آن بر جنبه های مختلف زندگی (اکبری، رحمتی، 1394)، در سالهای اخیر پژوهشگران برای کاهش پرخاشگری کودکان بی سرپرست و بدسرپرست رویکردهای درمانی متفاوتی را اجرا کرده اند که برای مثال می توان به درمان شناختی رفتاری (استرومئی، لوچمن، کاسینگ 2 o"/>o"/>، 2020)، بازی درمان 3 "Hall"/>"Hall"/>، 2019)، آموزش شایستگی هیجانی (حصارسرخی، طبیبی، اصغری نکاح، باقری، 1390)، درمانی منطقی هیجانی (پورگنابادی، آقامحدیان شعرباف، اصغری نکاح، 1395)، رفتار درمانی و شناخت درمانی (خزایی، اسدی، محمدی، 1390) اشاره کرد.
همچنین نتایج پژوهشی ن Ships, Katherine & Mirren Stromey, Luchman, Cassing & Romero Hall Crow & McKay Christner Freeman, Partzer, Fleming & Simon Larsen & Lachman Dreyer, Elliott, Fletcher & Swanson شناختی- رفتاری بر باورهای خودکنترلی تأثیر دارد و باعث افزایش آن می شود (نیجمی 1 ، 2008).