خلاصه ماشینی:
"هرچند ونسان همیشه اظهار میداشت که شیوه زندگی برادرش را قبول ندارد ولی تئو همچنان به حمایت خود تا زمان مرگ وی،یعنی ده سال بعد،ادامه میدهد.
«اوتو پرتره»های او دلیلی بر این مدعا هستند مانند اوتو (به تصویر صفحه مراجعه شود) پرتره او با پیپ که دو نمونه از کارهای معمول او میباشند:یک اوتو پرتره از نزدیک که امپر سیو نیستتر میباشد و یک اوتو پرتره به سبک شخصی ون گوگ.
ازاینرو بسیاری از دوستان پاریسی خود را به این شهر دعوت میکند اما پل«گوگن»تنها کسی است که دعوت او را پذیرفته و در سال 1888 نزد او میرود.
ونسان در اینباره نوشته است:«اگر امپر سیو نیستها شیوه نقاشی را چندان مورد توجه قرار نداده و کمتر به نقد آن بپردازند اصلا تعجب نخواهم کرد چرا که من به جای کشیدن دقیق هرآنچه که با چشمانم میبینم از رنگ به سلیقه خود استفاده کرده و بدین وسیله قدرت بیان را در تصویر نقاشی خود بالا میبرم».
همسر تئو،ژوان ون گوگ،و مهندس ونسان ویلم ون گوگ کوچک،بخش اعظم آثار وی را در اختیار دارند و همه آنها را،از هر نوعی که باشند، باهم نگهداری میکنند از جمله تمامی نقاشیهایی که ویژگیهای کاملا شخصی دارند مانند تابلوهایی که او از محل زندگی خود کشیده است،مثل تابلوی طبیعت بیجانی که او اختصاصا برای تئو و یا تابلوی«شاخه شکوفهدار»که ونسان به مناسبت تولد برادرزادهاش کشیده است.
آثار ونسان که شدیدا مورد توجه جهانیان قرار گرفتند در سال 1962 به مؤسسه ون گوگ انتقال پیدا کردند و موزه ویژهای برای جای دادن به یک کلکسیون استثنایی با بیشاز دو هزار تابلوی نقاشی و ششصد اثر طراحی ساخته شد."