خلاصه ماشینی:
"با توجه به سابقه هنرمندان و خوشنویسان ایرانی در تحولات و تکامل خوشنویسی جهان اسلام،جا دارد که بر ایرانی بودن اساس و ریشهء تحولات خوشنویسی معاصر نیز- که متاسفانه نویسنده مطلب ذیل بدان توجه نداشته است-تأکید شود اگرچه هنر خوشنویسی بیشتر میتواند ماهیت الهی و معنوی کلام قرآن را بیان کند،ولی وسیلهء ارتباطی مناسبی برای دنیای امروز ما نیست.
زبان عربی رایج و رسمی معاصر ما دیگر شبیه زبان قرآن نیست،اما صورت نوشتاری خط که بیشتر جنبهء تصویری دارد از قرن هفدهم میلادی به این طرف،تقریبا بدون تغییر باقی مانده است.
هنر خوشنویسی،جلوهای بینظیر از ارزشهای معنوی فرهنگ عربی/اسلامی است،اما فرهنگ معاصر عرب،جلوههایی دیگر و نمادهای متفاوتی از آیین و مذهب را نیز در بر میگیرد؛کوشش برای تایید و اثبات هویت جهانی،جستجوی حقوق مردمی و به دست آوردن نمونهء معتبری از مردم سالاری،اشتیاق برای همراهی و پیشروی با فنآوری،صنعت و توسعهء فرهنگی جهانی و بومی کردن و پذیرش نمادها و جلوههای آن از جملهء این موارد است.
طراحیهای«عبار»،نشانگر دریافت و شناخت وی از تحولات و پیشرفت خط و قوانین قلمهای چاپی حروف لاتین است و برخلاف بسیاری از طراحان عرب،وی قوانین و اصول برگرفته از طراحی حروف لاتین را برای توسعه و ایجاد یک نظام سازگار با خط عربی،به کار میبندد و تفاوتهای منطقی میان شیوههای چاپی و هنر خوشنویسی را در نظر (به تصویر صفحه مراجعه شود) (به تصویر صفحه مراجعه شود) میگیرد.
وی نظامی به وجود آورده است تا ساختار چهار خطی طراحی حروف عربی را با نظام سهتایی حروف لاتین هماهنگ کند و اعرابها را نیز در این ساختمان بگنجاند."