چکیده:
ناحیه،گستره جغرافیایی میباشد که به واسطه برخی عوامل زیستی و جغرافیایی دارای وسعت،کارکردی و شخصیتی است که آن را از نواحی پیرامونی متمایز میسازد. همه دولتها به نوعی ناهمگون بوده و از نواحی فرهنگی مختلفی تشکل یافتهاند. حکومت در مقام کارگزار دولت بر آن بوده که با تأکید بر مشترکات عینی و ذهنی نواحی مختلف،هویت ملی را ساخته و تقویت نماید.ایران نیز کشور ناهمگونی است که فرهنگ و هویت ملی آن برآیند روند پیچیده تارخی میباشد و نواحی آن ضمن اشتراک در فرهنگ و هویت ملی،شناسههای فرهنگی ناحیه خود را نیز پاس داشتهاند. وجود چنین زمینههایی،امنیت ملی و ناحیهای کشور را آسیبپذیر میسازد.بلوچستان نیز به واسطه تمایز مذهبی و فاصله جغرافیایی نسبت به مرکز،یکی از این نواحی میباشد.بر این اساس،چنانچه بلوچستان در فرآیند مشارکت و توسعه ملی داخل گردد و امور مذهبی به مردم آن واگذار گردد،از ناآرامیهای این ناحیه فرهنگی کاسته خواهد شد.
Every region is a geographical realm with its biological and geographical functions that differentiated with the proximity ones. While the states are all heterogeneous، so could be divided in cultural regions. Government as a formal branch of state is searching for shaping and empowering the national identity by putting weight on subjective and objective common - sense in its regions. InIranas a heterogeneous country with a complicated long –life history، there are many regions that maintenance their ad hoc cultural characteristics in the whole common Iranian identity and culture. So in this respect، national and regional security is vulnerable by these particularities of any region. The balouchestan ofIranconcerns with the same situation by different religious belief and geographical distance from the central government. So for reducing any unrest in this cultural region، the paper recommends to engage the balouchestan in the national development and political participation in the national level and to be free in their religious ceremony in the local level.
خلاصه ماشینی:
>ناحیهگرایی سیاسی در ایران: مطالعه موردی بلوچستان مراد کاویانیراد* چکیده ناحیه،گستره جغرافیایی میباشد که به واسطه برخی عوامل زیستی و جغرافیایی دارای وسعت،کارکردی و شخصیتی است که آن را از نواحی پیرامونی متمایز میسازد.
ایران نیز کشور ناهمگونی است که فرهنگ و هویت ملی آن برآیند روند پیچیده تارخی میباشد و نواحی آن ضمن اشتراک در فرهنگ و هویت ملی،شناسههای فرهنگی ناحیه خود را نیز پاس داشتهاند.
شاید از چنین منظری بوده که قانون اساسی جمهوری اسلامی نیز در چند اصل،تنوع و تکثر ملی را برای نواحی ناهمگون(عمدتا از بعد زبانی)به رسمیت شناخته است.
با توجه به مقوله ناحیهگرایی،آنچه ما در ایران در طول سده کنونی(خورشیدی)با آن رویاروی بودهایم،وجود نواحی و مطالبات ناحیهای ناهمسان در حوزه زبان،مذهب و اقتصاد بوده که در نقش نیروهای واگرا عمل کرده و برآوردهنشدن آنها به واسطه ناتوانی حکومت، ضعف در مبانی برنامهریزی تمرکزگرا و نوع نگرش حکومت مرکزی،ابعادی سیاسی یافتهاند.
بر اساس آمار منتشر شده مؤسسه مطالعات و پژوهشهای بازرگانی در سال 1384،استانهای کردستان و سیستان و بلوچستان، در ابعاد مختلف سطح برخورداری،در میان 28 استان کشور،در بیشتر موارد،در رتبههای 25 به بالا قرار دارند33و این در حالی است که برابری فرصتها زمینه و انگیزه ارتقا را فراهم آورده و تحرک اجتماعی را به دنبال خواهد داشت34.
(به تصویر صفحه مراجعه شود)استان سیستان و بلوچستان مولوی عبدالحمید ملازهی امام جمعه اهل سنت زاهدان بر این باور است که یکی از دلایل گریز جوانان بلوچ از سربازی،تبلیغات مذهبی در هنگام خدمت سربازی است45.
پدیده قاچاق نیز از دیگر عوامل پیدایش و رشد این احساس در بلوچستان است.