خلاصه ماشینی:
"بعد از اقداماتی که توسط Neyi Othman Dede (1729 میلادی)و پرنس Kantemiroghlu (1723 میلادی)اهل رومانی در این زمینه صورت گرفت،در آخر این Klumparsum مسیحی(1839 میلادی)بود که موفق شد سیستم نتنویسی خود را به تعداد زیاد تکثیر کند و این کار قبل از کتاب«مقدمهای بر تئوری موسیقی غربی» (به تصویر صفحه مراجعه شود) Donizetti (1856 میلادی)انجام گرفت.
نقش نتنویسی در آموزش سنتی علی اکبر شهنازی که استاد مسلم تمامی نوازندگان تار نسل بعد از خود بود طی بیش از 50 سال مجموعهء پدرش را به شیوهء شفاهی انتقال داد.
اگر ردیف بطور روزمره تکرار نگردد خیلی زود فراموش میشود(همان کاری که استادان قدیمی میکردند) ضبط مجموعهء ردیف و نقش آن در انتقال شفاهی و سنتی اولین کاربرد تعلیماتی صفحه در سالهای 1920 آغاز شد:«طاهرزاده»خواننده بزرگ از صفحات خود و همکارانش بیوقفه به منظور اصلاح و بهبود سبک خود استفاده میکرد.
اگر چه کار استاد برومند از جنبهء بیان و اجرای موسیقی یک کار قابل ملاحظه نبود اما با ذوق و قریحهای که داشت سالها پیش اقدام به ضبط این ردیف با اجراء اسماعیل قهرمانی(شاگرد میرزا عبد اله)کرده بود.
اما زمانی میرسد که به دلایل آموزشی-تعلیمی استاد اجازهء،ضبط را به شاگرد خود نمیدهد و حتی به او اعتماد نمیکند که از ردیف استاد و یا یک قطعه برای خود کپی بگیرد مضاقا به اینکه در اختیار داشتن ضبط یک مجموعهء کامل میتواند احیانا شاگرد را بر آن دارد که کلاس خود را ترک گفته که این نه تنها به یادگیری او لطمه میزند بلکه باعث از دست رفتن یکی از شاگردان استاد میگردد."