خلاصه ماشینی:
"دانش آموزان مبتلا به اختلال کمبود توجه-بیشفعالی نیز همچون سایر کودکانی که دچار ناتوانیهای یادگیری هستند،به کمک آموزگاران و مربیان آموزشی خود نیاز دارند تا بتوانند،زمانی که با موضوع خاصی روبهرو میشوند،مشکل خودشان را حل کنند.
تشخیص اختلال کمبود توجه-بیشفعالی در دانشآموزان بیشتر دانشآموزانی که دچار این اختلال هستند،عملا تا زمانی که مدرسه را آغاز نمیکنند،اختلالشان بهطور دقیق شناخته نمیشود؛زیرا تشخیص کودکی که دارای رفتارهای تکانشی،علائمی از بیتوجهی(بیتمرکزی)و بیشفعالی است،در کلاس درس بسیار راحت است و آموزگار به راحتی میتواند،رفتارهای او را با رفتارهای طبیعی و عادی دانشآموزان دیگر مقایسه کند.
چنانچه دانشآموزی که مبتلا به ADHD است،در دوران اولیهی تحصیل خود(دورهی ابتدایی)مورد شناسایی دقیق متخصصان قرار نگیرد،ممکن است این اختلال را با علائمی دیگر در سالهای بعدی رشد خود نیز نشان دهد.
پس هدف آموزگار در کلاس درس آن است که دریابد،چگونه میتواند موجب بهبودی نسبی کودک و کاهش علائم رفتاری اختلال او شود؛به عبارت دیگر،چه روش و راهکاری را باید انتخاب کند.
پیشرفت دانشآموز را روی نموداری رسم کنید تا او بتواند با مرور عملکرد تحصیلی خود (به تصویر صفحه مراجعه شود) چنانچه دانشآموزان که مبتلا به ADHD است،در دروان اولیهی تحصیل خود(مقطع ابتدایی)مورد شناسایی دقیق متخصصان قرار نگیرد،ممکن است این اختلال را با علائمی دیگر در سالهای بعدی رشد خود نیز نشان دهد.
اگر بهنظر میآید که کودک مبتلا به کمبود توجه نمیتواند مقصود و منظور اطرافیانش را از ظاهر آنها بفهمد(برای مثال،از حرکات دست،صورت ویا لحن صحبت آنها)،سعی کنید این سرنخها را که هنگام تعاملات گروهی-اجتماعی معمولا مورد استفاده قرار میگیرند،به او یاد بدهید."