خلاصه ماشینی:
"به طوری که در مطالعات آزمایشگاهی،سنگ نمک باید در حرارتهای بیش از C300 بتواند از خود جریان خمیری و پلاستیکی نشان دهد،در حالی که مشاهدات انجام شده روی گنبدهای نمکی ایران نشان میدهد که سنگ نمک در حرارتهای بسیار کمتری(مثلا کمتر از C46)میتواند در سطح زمین به صورت خمیر جریان یابد.
شواهد منتشره و نیز مطالعات نگارنده (Bahroudi TaIbot,in Press) نشان میدهد که بسیاری از گنبدهای نمکی در زاگرس طی زمانی که «اقیانوس نئوتتیس»2در اثر کشش پوسته در مرز بین ایران مرکزی و زاگرس در حال باز شدن بوده،متولد شدهاند و بسیاری از آنها تا پیش از چینخوردگی زاگرس کاملا در سطح زمین بیرون زده بودند.
در مراحل آغازین،هنگامی نمک به واسطهء ناپایداری ثقلی و حضور شکستگی در رسوباترویی خود شروع به صعود میکند که اثر آن در مرز رسوب/نمک به صورت برآمدگی به شکل بالشت ظاهر میشود(شکل 2-الف)،محل تشکیل این ساختهای نمکی بالشتی توسط گسلش در رسوبات،با یا بدون فعالیت گسلی در پی سنگ زیر نمک کنترل میشود.
10 تا قبل از بررسی گنبدهای نمکی مربوط به سری نمکی هرمز در کوههای زاگرس،در جنوب ایران،به ویژه توسط پروفسور تالبوت در سال 1979 میلادی،تصور عمومی(با توجه به مطالعات آزمایشگاهی انجام گرفته روی سنگ نمک)بر آن بود که نمک نمیتواند روی سطح زمین روان شود،مگر آن که بسیار داغ و گرم،همانند گدازههای آتشفشانی باشد, (carterHansen,1983;Gussow, .
ب)نمایی دیگر از چینخوردگی در نهشتههای نمکی،هنگام روانشدن در سطح زمین،در ناحیهء گرمسار واقع در شمال کویر مرکزی ایران دشتی نشان داد که لایههای رنگارنگ در بخش گنبدی و نیز روانهء آن،نمایانگر چینخوردگی جریانی بسیار شکلپذیر است که باید در سطح زمین و در شرایط حرارت حداکثر C45 تشکیل شده باشد."