خلاصه ماشینی:
"باز هم دربارهی«دو نقش»نقدی بر مقالهی دو نقش *دکتر محمد تقی آذر مینا دانشگاه امام خمینی(ره) (به تصویر صفحه مراجعه شود) کلید واژهها اشتراک در لفظ و اصطلاح-سخن تام- سخن ناقص-جملهواره-بند-جملهی مرکب-انواع جملههای مرکب-ذهنیت زبان-عینیت زبان-گروه اسمی-کاربرد اسمی-اسمواره-اسم لفظ-تنازع-حذف به قرینه-صله و موصول مقالهی«نقدی بر مقالهی دو نقش»را که در باب نوشتهی این جانب در صفحات 25 تا 75 مجلهی رشد زبان و ادب فارسی شمارهی 85 به چاپ رسیده بود،مطالعه کردم و از مطالب علمی آن بهرهها بردم،اما در خصوص برخی مطالب این مقاله نکاتی به نظر رسید که ذیلا بدانها اشاره مینمایم ولی جا دارد قبل از آن به طرح و بحث یک نکته و دو اصطلاح بپردازم تا پیش زمینهای برای مسائل بعدی باشد.
بهراستی راه رهایی از تناقض موجود چیست؟ پس از ذکر این مقدمات به بررسی بخشهایی از«نقدی بر مقالهی دو نقش»طی شمارههای زیر میپردازیم: 1-به دنبال اینکه گفته شد،برای اجتناب از اشتراک لفظی و اصطلاحی لازم است که اصطلاحات خاص و دقیق استعمال شود چنین آمده است: [اگر پیشنهاد منتقد محترم را بپذیریم باید برای مبحثی که میتواند تنها با یک اسم در دستور زبان بیاید،سه اسم و در نتیجه سه تعریف قائل شویم.
نکتهی دیگر اینکه اگر بحث ما نحن فیه در چهارچوب واقعیت خارجی (objective) مطرح باشد،بله سخن فوق درست است و نهاد هر دو فعل(جمله)یکی است چون هر دو عمل را«حسن»انجام داده اما نباید فراموش کرد که ما در چهارچوب قراردادها،مفاهیم و بنیادهای ذهنی (subjective) زبان سخن میگوییم و در همین راستا الگوهای نحوی که آرایش و نظم جملههای ربان را معین میکند،این نکته را بیان میدارد که هر فعلی به ضرورت،فاعلی(نهادی)دارد و آن فاعل گاهی مذکور و زمانی محذوف است."