چکیده:
سرمایهگذاران و اعتباردهندگان بر اساس اطلاعات منتشر شده در گزارشهای اقتصادی، مالی و غیرمالی، تصمیم میگیرند. سرمایه گذاران و اعتباردهندگان در تصمیمهایشان، علاوه بر اطلاعات مالی، اطلاعات غیرمالی مانند اطلاعات کارکنان، عملکرد اجتماعی و زیستمحیطی و داراییهای نامشهود را دخالت میدهند. مدیران میتوانند برای شفافتر شدن اطلاعات، اطلاعات مالی و غیرمالی واقعیتهای اقتصادی شرکت را به طور داوطلبانه از طریق گزارشگری مالی، افشا کنند. هدف کلی این پژوهش بررسی نقش تعدیلکننده کیفیت حسابرسی بر رابطه بین ریسک افشای اطلاعات مالی و عدم تقارن اطلاعاتی 105 شرکتهای پذیرفتهشده در بورس اوراق بهادار تهران در بازده زمانی 1392 تا 1399 میباشد دو فرضیه پژوهش با توجه به سطح معناداری موردقبول 95 درصد مورد تایید قرار گرفتند؛ بنابراین میتوان بیان کرد رابطه مستقیم بین ریسک افشای اطلاعات و تقارن اطلاعاتی شرکت وجود دارد و همچنین کیفیت حسابرسی نقش تعدیلکنندهای بر رابطه بین ریسک افشای اطلاعات مالی و تقارن اطلاعاتی شرکت رابطه معناداری وجود دارد.
Investors and lenders make decisions based on information published in economic, financial and non-financial reports. In addition to financial information, investors and creditors include non-financial information such as employee information, social and environmental performance, and intangible assets in their decisions. To make information clearer, managers can voluntarily disclose financial and non-financial information of a company's economic facts through financial reporting. The overall purpose of this study is to investigate the moderating role of audit quality on the relationship between financial information disclosure risk and information asymmetry of 105 companies listed on the Tehran Stock Exchange in the period 1392 to 1399. Therefore, it can be said that there is a direct relationship between information disclosure risk and company information symmetry and also audit quality has a moderating role on the relationship between financial information disclosure risk and company information symmetry.
خلاصه ماشینی:
مقدمه مديران فرصت طلب با پرداختن به مديريت سود، عدم تقارن اطلاعاتي را افزايش ميدهد که اين امر ريسک افشاي اطلاعات مالي را افزايش ميدهد؛ بااين وجود حسابرس به عنوان مکانيزمي با رسيدگي بر عملکرد مديران به افشا کردن اطلاعات مربوط به فعاليت هاي آن شرکت ميپردازند (والاس ١٩٨٧،١)؛ بنابراين حسابرسان با انجام حسابرسي با کيفيت بالا به مهار کردن مديريت سود ميپردازند و ريسک افشاي اطلاعات مالي را براي استفاده کنندگان از اطلاعات کاهش ميدهد (سونگ و همکاران ٢٠١٤،٢).
بر همين اساس مطالعه نقش تعديل کننده کيفيت حسابرسي بر رابطه بين ريسک افشاي اطلاعات مالي و عدم تقارن اطلاعاتي شرکت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران ميتواند موضوع قابل مطالعه و بررسي ميباشد.
بااين حال پارک و همکاران (١٩٩٩) به پژوهشي در چين پرداختند که برخلاف همه پژوهش ها بيان کردند که شرکت هاي حسابرسي کوچک نسبت به شرکت هاي بزرگ داراي کيفيت اطلاعاتي بالاتري که سرانجام پس از بحران مالي سال ١٩٩٨ خدمات حسابرسي با کيفيت بالاتري صورت گرفت (گو و همکاران ،٢٠٠٩) نشان دادند که شرکت هاي حسابرسي بزرگ با توجه به اينکه شهرت بالايي دارند و از خطرات دعوي خودداري ميکنند کيفيت حسابرسي بالاتري دارند لذا بر پايه اين استدلال ، فرضيه اول پژوهش به صورت زير تدوين شده است : فرضيه ١) بين ريسک افشاي اطلاعات مالي و عدم تقارن اطلاعاتي شرکت رابطه مثبت و معناداري وجود دارد.