چکیده:
آقای بهروز خسروزاده ساریجلو در مقالهی خود به نام«توضیحاتی پیرامون ابیانی از شاهنامهی فردوسی»برخی از ابیات شاهنامه را-که به نظر ایشان درست معنی نشده است و یا برداشت از آنها نادرست بوده،آنگونه که به نظرشان صحیح آمده است-معنا کرده و دلایل خود را بر شمردهاند.
خلاصه ماشینی:
"*در شاهنامهی فردوسی،داستان رستم و اشکبوس بیتی هست که رستم خطاب به اشکبوس میگوید: به شهر شما شیر و ببر و پلنگ سواره درآیند هر سه به جنگ استاد شمیسا در توضیح این بیت نوشتهاند:1«شیر و ببر و پلنگ»استعاره از پهلوانان دیگر است؛و دبیران محترم ادبیات هم با توجه به نظر استاد آن کلمات را استعاره از پهلوانان دیگر گرفته و همانگونه هم معنی کردهاند-این برداشت نه تنها باعث افت معنا میشود،از زیبایی بیت هم میکاهد-اگر نظر استاد و دبیران محترم را بپذیریم،این بیت باید چنین معنی شود:آیا در کشور شما پهلوانان بزرگ و شجاع سوار بر اسب به جنگ میروند؟ و با توجه به اینکه بیت پرسشی تأکیدی است،باید نتیجه بگیریم که:البته پهلوانان بزرگ و شجاع در کشور شما سواره به جنگ نمیروند.
وی بیتردید با تاریخ، نیک آشنا بوده است و قضیهی دختر اردوان و اردشیر ساسانی را خوانده بوده و لذا از کشته شدن شاه هاماران به دست رستم جلوگیری کرده است ولی قضیهی دختر اردوان و اردشیر چه ربطی به این موضوع دارد؟ میدانیم که سودابه سوگلی حرمسرای کاووس است؛زنی که نقش مهمی در داستان سیاووش دارد و فردوسی اگر شاه هاماران را از دست رستم نجات داده،به این دلیل بوده که نمیخواسته سودابه به همواره با کینه و نفرت در حرمسرای شاه ایران بزید و فکر انتقام خون پدر او را به کاری شبیه کار دختر اردوان وادارد؛ چون در این صورت لطمهی جبرانناپذیری به داستان سیاووش وارد میآمد و برای خواننده این سوء تفاهم پیش میآمد که سودابه به خاطر انتقام پدر به سیاووش علاقهمند میشود تا تخم نفاق را بین پدر و پسر و دربار ایران بکارد و با از بین بردن سیاووش نیش خود را بزند."