چکیده:
زمینه و هدف: کارکنان فرماندهی انتظامی جمهوری اسلامی ایران جهت برقراری نظم و امنیت در جامعه و انجام موفق مأموریت های محوله، نیازمند آمادگی بالای جسمانی و رزمی هستند. بنابراین هدف از این تحقیق اولویتبندی پیامدهای توسعه ورزش دفاع شخصی در این فرماندهی است.روش: این تحقیق از نظر هدف کاربردی، از نظر روش تحقیق آمیخته اکتشافی و از نظر نوع داده یک تحقیق کیفی- کمی است. جامعه و نمونه آماری در بخش کیفی شامل خبرگان و پیشکسوتان ورزشهای رزمی بـه صورت نمونهگیری هدفمند انتخاب، که اشباع نظری با 17 مصاحبه انجام شد. در بخش کمی جامعه آماری تحقیق شامل مدیران تربیت بدنی و همچنین اساتید و مربیان ورزشهای رزمی و دفاع شخصی فراجا به تعداد 1800 نفر که با استفاده از جدول مورگان تعداد 317 بهعنوان حجم نمونه با روش نمونهگیری تصادفی طبقهای متناسب در نظر گرفته شده است. در این پژوهش ابزاری که جهت جمعآوری اطلاعات مورد استفاده قرار گرفته است عبارت است از مصاحبه و پرسش نامه، در بخش اول پژوهش از مصاحبه نیمه ساختاریافته و در مرحله کمی پرسش نامه محقق ساخته بر اساس یافتههای بخش کیفی است. برای روایی پرسشنامه از روایی صوری و سازه و برای پایایی از طریق ضریب آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی (76/0=α) و (077=CR) استفاده شد. در تحقیق حاضر در بخش کیفی جهت کدگذاری از نرم افزار مکس کیودا، و در بخش کمی نیز از آزمون تی تک نمونهای، تحلیل عاملی تأییدی و مدلسازی معادلات ساختاری با استفاده از نرمافزارهای SPSS-v21 و Smart Pls-v2 بهره گرفته شد.یافتهها: در اولویتبندی پیامدهای توسعه ورزش دفاع شخصی در فرماندهی انتظامی جمهوری اسلامی ایران، با بررسی ضرایب مسیر، تأثیر پدیده محوری به ترتیب بر بعدهای افزایش بهرهوری 0.791، توسعه اجتماعی 0.639، توسعه ارتباطات و تعاملات 0.514، توسعه زیرساختها و منابع 0.697 و فرهنگسازی 0.533 است.نتیجه گیری: براساس یافتههای این پژوهش در صورت تدوین اهداف و چشم انداز سازمان و همچنین راهبردهای مناسب و برنامه ریزی صحیح جهت توسعة ورزش دفاع شخصی در فرماندهی انتظامی جمهوری اسلامی ایران میتواند موجب پیامدهای مطلوبی در سطح سازمان و جامعه شود.
Background and Aim: In order to establish order and security in the society and successfully perform the assigned missions, law enforcement personnel need high physical and combat training. Therefore, the purpose of this study is to prioritize the consequences of self-defense sports in the police force of the Islamic Republic of Iran.Results: In prioritizing the consequences of developing self-defense sport in the police force of the Islamic Republic of Iran, by examining the path coefficients, the effect of the axial phenomenon on the dimensions of productivity increase 0.791, social development 0.639, communication and interaction development 0.514, infrastructure and resource development 0.697 and culturalization is 0.533.Conclusion: Based on the findings of this study, if the goals and vision of the organization as well as appropriate strategies and proper planning for the development of self-defense sports in the police force of the Islamic Republic of Iran can lead to favorable consequences at the organization and society.
خلاصه ماشینی:
اولويت بندي پيامدهاي توسعه ورزش دفاع شخصي در فراجا بهنام مدبري ٢،حبيب هنري ٣ ، علي محمد صفانيا 4 تاريخ دريافت : ١٤٠٠/٠٨/١٩ تاريخ پذيرش : ١٤٠١/٠٢/٣١ چکيده زمينه و هدف : کارکنان فرماندهي انتظامي جمهوري اســلامي ايران جهت برقراري نظم و امنيت در جامعه و انجام موفق مأموريت هاي محوله ، نيازمند آمادگي بالاي جسـماني و رزمي هسـتند.
با توجه به موضـوعات مطرح شـده ، بررسي پژوهش هاي اين حوزه نشان ميدهد که در خصــوص شــناســايي و اولويت بندي پيامدهاي توســعه ورزش هاي رزمي کشــور پژوهشـي صـورت نگرفته و تحقيقات انجام شــده در خصـوص بررســي عوامل مؤثر در توسعه ورزش همگاني (منظمي ، علم و شتاب بوشهري ، ١٣٩١؛ گودرزي ، اسلامي و علي دوسـت قهفرخي ، ١٣٩٤؛ آصفي و قنبرپور، ١٣٩٧؛شيرواني ، بهادري ، رنجبر و درويشي ، ١٣٩٩)، مقايسـه ديدگاه ها، بررسـي وضـعيت موجود و راهکارهاي پيشـرفت در ورزش (تنـدنويس و قـاســـمي، ١٣٨٦؛ محمدتقي پورطهراني ، ١٣٨٦؛ کشـــتي دار، طالب پور و شــيرمهنجي ، ١٣٩١؛ علي دوســت قهفرخي ، ســجادي ، محمودي و ســاعتچيان ، ١٣٩٣)، تعيين عوامل مؤثر در توسـعه ورزش قهرماني (جلال ، ١٣٨٩؛ خليق ساکت ، ١٣٩٧؛ ايمان زاده ، ١٣٩٨)، شـناسـايي و اولويت بندي موانع توسـعه و پيشـرفت برخي از ورزش ها در کشـــور (مهدي زاده ، اندام و روزبهاني ، ١٣٩٢؛ هاشـــمي، ١٣٩٣؛ پوررنجبر و زيتونلي ، ١٣٩٤؛ آصـفي و اسـدي دسـتجردي ، ١٣٩٥؛ قهرمان تبريزي ، رحيمي و رضوي ، ١٣٩٦؛ شـاه منصـوري و بالانژاد، ١٣٩٧) است .