خلاصه ماشینی:
"تصویر صفحه مراجعه شود) رویکرد سیستمی در جغرافیا و برنامهریزی شهری دکتر اکبر پرهیزکار عضو هیأت علمی گروه جغرافیای دانشگاه تربیت مدرس حسن اسماعیلزاده کارشناس ارشد رشتهء جغرافیا و برنامهریزی شهری از دانشگاه تربیت مدرس چکیده مفهوم اصلی«نگارش سیستمی»1 را لودویکفون برتالانفی2ارائه کرده است و از نیمه قرن بیستم به بعد،نه تنها در مدیریت، بلکه در دیگر رشتهها نیز از آن استفاده میشود.
درنهایت،نتیجهای که از این مباحث گرفته شده،این است که در دنیای امروزی که همهء امور در ارتباط باهم قرار دارند،بدون رویکرد سیستمی نمیتوان به نتیجه رسید.
به طور کلی، تعریفهای متعددی از مفهوم سیستم صورت گرفته است که در اینجا به چند مورد از آنها اشاره میکنیم: تصویر صفحه مراجعه شود) به نظر برتالانفی،سیستم عبارت است از مجموعه واحدهایی که بین خود ارتباط متقابل دارند(یمنی،1370).
9. جایگاه نگرش سیستمی در جغرافیا جغرافیا همواره از دو جزء اصلی انسان و محیط تشکیل شده است که این دو جزء،ارتبایط متقابلی باهم دارند و یک سیستم را به وجود میآورند.
گدس در کتاب خود با عنوان «شهرها در تحول»،خاطرنشان کرد که ارگانیسم شهری را باید به مثابه«تجمع بشری»دانست که در مسیر تحول خود،همواره از محیطهای دور و نزدیک خویش متأثر است(مرکز مطالعات برنامهریزی شهری،1380).
تفاوت دیگر این است که برنامهریزی قدیمی(جامع)به ارائهء مشروح و جزءبهجزء وضعیت نهایی مطلوب آینده برحسب ترسیم الگوهای کاربری زمین علاقهمند بود،ولی رویکرد سیستمی که در طرحهای ساختاری جدید انگلستان- تصویر صفحه مراجعه شود) که طبق قانون برنامهریزی سال 1968 تهیه میشدند-متجلی است،توجه خود را برهدفهای طرح و گزینههای گوناگون دستیابی به آنها(به صورت تحلیل و نوشته به جای نقشههای تفصیلی) متمرکز میکند."