چکیده:
مادة 1 مشترک کنوانسیونهای ژنو و پروتکل اول الحاقی، فصل نوینی را در مفهوم و ماهیت تعهد دولتها به رعایت و تضمین رعایت حقوق بشردوستانه در سرزمینهای اشغالی گشوده و برای تمام دولتهای اشغالگر تعهدات ایجابی و سلبی ایجاد کرده است. پژوهش حاضر با مدنظر قرار دادن واقعیتهای موجود، در پی پاسخگویی به این پرسش که »تکالیف نیروهای اشغالگر اسرائیل در مبارزه و پیشگیری از شیوع ویروس کرونا در سرزمینهای اشغالی فلسطین مبتنی بر تعهدات بینالمللی ناشی از معاهدات، عرف، اصول انسانیت و وجدان عمومی بر کدام بنیادهای حقوقی و فکری موجه سازی و ساماندهی میشود؟«، با روشی توصیفی ـ تحلیلی به بررسی تحلیلهای حقوقی و واقعیتهای موجود پرداخته و به این نتیجه رسیده است که بهرغم تعهدات رژیم اشغالگر اسرائیل از منظر تضمین احترام و رعایت حقوق بشردوستانه مبتنی بر مادة 1 مشترک کنوانسیونهای ژنو و پروتکل اول الحاقی، در حوزة پیشگیری و مبارزه با کووید 19 بهعنوان نمونهای حیاتی از حق بر سلامت و صیانت از بهداشت عمومی ساکنان مناطق اشغالی فلسطین، ضمانت اجرای این تکلیف بنیادین حقوق بشری با چالشهای جدی مواجه است.
Common Article 1 of the 1949 Geneva Conventions and the First Additional Protocol, open a new chapter on the concept and nature of states obligations to respect and ensure respect for humanitarian law in the occupied territories and impose binding obligations on occupying states. The present research, aims to answer the following question: the responsibility of the Israeli occupying forces to fight and prevent the spread of COVID-19 in the occupied Palestinian territories are organized and justified on what legal and intellectual foundations? Using a descriptive-analytical method, the paper provides a legal analysis of the existing facts. It is believed that despite the commitments of the occupying Israeli forces to ensure respect for international humanitarian law under Common Article 1 of the Geneva Conventions in terms of preventing and fighting COVID-19 as a vital example of the right to health and the protection of public health of the inhabitants of the occupied Palestinian territories, ensuring the actual implementation of these fundamental human rights faces serious challenges.
خلاصه ماشینی:
پژوهش حاضـر بـا مـدنظر قـرار دادن واقعيت هاي موجود، در پي پاسخگويي به اين پرسش که «تکاليف نيروهاي اشغالگر اسـرائيل در مبارزه و پيشگيري از شيوع ويروس کرونا در سرزمين هاي اشغالي فلسطين مبتني بـر تعهـدات بين المللي ناشي از معاهدات ، عرف ، اصول انسانيت و وجدان عمومي بر کـدام بنيادهـاي حقـوقي و فکري موجه سازي و ساماندهي ميشود؟»، با روشي توصيفي ـ تحليلـي بـه بررسـي تحليـل هـاي حقوقي و واقعيت هاي موجود پرداخته و به اين نتيجـه رسـيده اسـت کـه بـه رغـم تعهـدات رژيـم اشغالگر اسرائيل از منظر تضمين احترام و رعايت حقوق بشردوستانه مبتنـي بـر مـادة ١ مشـترک کنوانسيون هاي ژنو و پروتکل اول الحاقي، در حـوزة پيشـگيري و مبـارزه بـا کوويـد ١٩ بـه عنـوان نمونه اي حياتي از حق بر سلامت و صيانت از بهداشت عمومي ساکنان منـاطق اشـغالي فلسـطين ، ضمانت اجراي اين تکليف بنيادين حقوق بشري با چالش هاي جدي مواجه است .
به استناد اسناد حقوق بشردوستانۀ بين المللي، ما قوانيني داريم که به صورت اختصاصـي بـه وضعيت شيوع ويروس کوويد ١٩ در سرزمين هاي اشغالي مربوط ميشود کـه در ايـن خصـوص ميتوانيم به مادة اصلي و محوري اين موضـوع يعنـي بنـد ١ مـادة ٥٦ کنوانسـيون چهـارم ژنـو ١٩٤٩ استناد کنيم که مقرر داشته است : «قدرت اشغالگر در حدود وسايل و امکانات موجود خود، با همکاري و معاضدت دولت محلي و مقامات کشوري، وظيفه دارد تأسيسات ، خـدمات پزشـکي، بيمارسـتاني، سـلامت و بهداشـت عمومي را با اتخاذ تدابير دفاعي و پيشگيرانۀ لازم ، در جهت مبارزه با توسعه و شيوع بيماريهاي واگيردار و امراض مسري به کار گيـرد تـا سـلامت و بهداشـت عمـومي شـهروندان را تضـمين و صيانت نمايد».