خلاصه ماشینی:
"قرآن کریم به عنوان متنی اصیل،از کتابهای دیگر پیامبران،از جمله کتاب مقدس مسیحیان،«انجیل»نه انجیلها،و همچنین«تورات»،کتاب مقدس یهودیان سخن میگوید و آنها را وحی الهی و منتسب به حضرت عیسی(ع)1 و حضرت موسی(ع)2میداند و خود را مصدق و مؤید آنها معرفی میکند.
تحولات اساسی تاریخ مسیحیت بعد از حضرت عیسی(ع)،آن هنگام آغاز شد که آموزههای ایشان، به خصوص شعار اصلی رسالتش،یعنی عمل براساس احکام و شریعت واقعی حضرت موسی(ع)در میان پیروان ایشان،دستخوش حوادث شد؛به گونهای که به جدایی و افتراق آنان انجامید و دو فرقهی کاملا متمایز شکل گرفتند.
21 انجیلهای اربعه در سدههای نخستین تاریخ مسیحیت،انجیلهای متعددی در میان مسیحیان رواج داشت که همه نزد بسیاری از آنان مشروع و محترم بودند،حال آنکه آنچه امروزه ارباب کلیسا به آن اعتقاد دارند،تنها شامل چهار انجیل است که عبارتند از:انجیلهای متی،مرقس،لوقاو یوحنا که در کنار تعدادی از رسالهها و کتابهای دیگر،در کتاب مقدس قرار گرفتهاند.
سؤالی که مطرح میشود این است که چه عامل و عواملی سبب شدند،تنها چهار انجیل رسمیت یابند و سایر اناجیل که البته تعدادشان هم کم نبود، بیاعتبار شمرده شوند؟ در اواخر قرن دوم میلادی،ارباب کلیسا به سبب وجود انجیلهای متعدد،مسیحیت را در تشتت و پراکندگی میدیدند،22نمونهی این پراکندگی را ویلدورانت اینگونه بیان کرده است:«در ادبیات مسیحی در قرن دوم،انجیلنامه (رساله)،اسفار،مکاشفه و اعمال فراوان بود و مسیحیان در رد یا قبول آنها،به عنوان تفسیر مجاز از عقاید مسیح، هم داستان نبودند.
29 پس ملاک اصلی آنان در انتخاب این انجیلها چه بوده است؟توماس میشل،یکی از متکلمان مسیحی،دیدگاه مسیحیان را اینگونه بیان میکند:«مسیحیان معتقدند که خداوند کتابهای مقدس را به وسیلهی مؤلفانی بشری نوشته است."