چکیده:
سیاستنامهنویسی یا اندرزنامهنویسی همواره شیوهای خردمندانه برای بیان چگونگی, راه و روش حکومست
شاهان بر مردم و نحوه مدارا با آنان بوده است. اندیشمندان اپرانی از دیرباز تلاش میکردند تا حاکمان را پند داده
و مسیر درست جهت حکومت متعالی را به آنها نشان دهند. اهمیت و طرورت پرداختن به ویژگی موضوع و
هدف از انجام سیاستنامهنویسی در ایران سبب شده است تا در این پژوهش به این موضوع پرداخته شود. سوال
اصلی در این پژوهش این است که سیاستنامهها در ایران درباره موضوعاتی نگارش میشدند؟ همچنین هدف
نویسندگان از بیان این موضوعات چه بوده است؟ این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی و با بهرهگیری از منابع
کتابخانهای-اسنادی و نیز اینترنتی انجام شده است. محتوای سیاستنامهها تداوم اندیشه اپرانشهری بوده ولی
در حین حال رنگ و بوی رنگ و بوی اسلامی هم پیدا کرد و اندیشهای بود که برای بهبود وضعیت سیاسی
احتماعی جوامع مسلمان اثرگذار بود. سیاستنامهنویسی از سنتهای دیرین در فرهنگ ایران باستان بوده ودر
این حوزه آثار گرانقدری از بزرگانی نظیر خواجه نصیر طوسی باقیمانده که هر کدام نشاندهنده تلقی هریک از
مقوله سیاست و حکومت بوده است.
خلاصه ماشینی:
سياست نامه نويسي از سنت هاي ديرين در فرهنگ ايـران باسـتان بـوده و در اين حوزه آثار گران قدري از بزرگاني نظير خواجه نصير طوسي باقي مانده که هر کدام نشان دهنده تلقي هر يـک از مقوله سياست و حکومت بوده است .
البتـه پـس از ورود اسـلام بـه ايـران ، سياست نامه نويسـان مسلمان سعي کرده اند آموزه هاي خود را با لعاب دين نيز زينت بخشند و در مواردي از آيات قـرآن و سـيره پيـامبر (صلي الله عليه وآله ) و روايات اسلامي بهره جستند اما چون در سياست نامه ها، هدف غايي درواقع حفظ قـدرت و تحکيم آن است ، تمام امور ديگر از جمله اخلاق و دين تاحد زيادي تحت الشعاع ايـن نگـرش قـرار مـيگيـرد.
فيلسوفان اهل تفکر هستند و فقهاء نيز با استناد به قرآن و سنت در پي کشف احکام شـرع در موضوع هاي مختلف ميباشند اما سياست نامه نويسان به تأمل در امور مربوط به کشورداري پرداخته و براي حفـظ قدرت سياسي و تثبيت آن رهنمود ميدهند و با اين آموزه ها و گفتمان ها، فن حکومـت کـردن و کشـورداري را بـه سلاطين ميآموختند، چگونگي وادار نمودن مردم به اطاعت و جلوگيري از شورش آنان ، يکي از محورهـاي مهـم در اين کتب و آثار است .
۷. هدف سياست نامه نويسان در ايران : سياستنامه نويسي شيوه اي است که به وسيله آن راه هـا و شـيوه هـاي حفـظ اقتدار و مشروعيت قدرت سياسي ارائه ميشود.
اين ويژگيها به نوعي بيان ابعاد سياست نامه نويسان است که تصور ميشود از ترکيب انديشه ايرانشـهري باسـتان با آموزه هاي دوره اسلامي در باب خلافت و سياست شکل گرفته است .