خلاصه ماشینی:
"برای نمونه،در گزارشات متعددی که در خصوص مقاومت اهالی قائنات در قبال کشف حجاب آمده،به این نکته درخور توجه اشاره شده است که در شهرهای اصلی این منطقه،از قبیل:قائن، گناباد و بیرجند،شغل اصلی زنان و مردان کرباسبافی بوده است که از این راه،نه تنها لباسهای مورد نیاز خود را تهیه میکردند،بلکه به مناطق اطراف نیز میفرستادند.
در گزارشی از ادارهی کل شهربانی به ریاست وزرا خاطرنشان شده است:«در این موقع که عموم اهالی برای رفع حجاب به خریداری پارچه و کفش و کلاه احتیاج دارند،طبق راپورتهای واصله،فروشندگان اجناس از موقع استفاده نموده و در فروش پارچه به قیمت عادلانه،قناعت نمیکنند و از این طریق یک تحمیل فوق العاده به مردم میشود.
در گزارشی از ایالت خراسان به ریاست وزرا به تاریخ 27/4/1315،با اشاره به اینکه: «چون اطلاعات واصله حاکی بود که مأمورین امنیه در سرحدات برای برداشتن چارقد متمسک به خشونت و سختی شده و در بعضی موارد نیز منافع شخصی خودشان را درنظر میگیرند»،خاطرنشان شده است: «ادامهی این ترتیب ممکن است مشکلاتی تولید نماید و بعضی از ساکنین نقاط سرحدی پس از رفع محصول[کشاورزی]به طرف افغانستان کوچ نمایند»[مدیریت پژوهش،انتشارات و آموزش سازمان اسناد ملی ایران، 1371،سند 164:95].
سپهبد فریدون سنجر نیز در خاطرات خود،با اشاره به عکس العمل مردم در خوزستان و به خصوص اهواز در مقابله با کشف حجاب،این نکته را تأیید کرده است که:«بسیاری از خانوادهها فقط و فقط به همین انگیزه[فرار از کشف حجاب]به عراق مهاجرت کردند و دیگر برنگشتند»[سنجر:43-42، به نقل از:مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات،1378: 229]."