چکیده:
تقابل سنت و مدرنیته در جنبههای مختلف زندگی جامعه امروزی بهوفور دیده میشود و از آن جمله ازدواجهای نوظهور است. ازدواجهای نوظهور ازدواجهایی هستند که بهنوعی از آدابورسوم و شکلهای خاص دنیای سنت خارج شده و ماهیت نوینی به خود داده است. در این مقاله بر آن هستم که با روش تحلیلی و توصیفی و با استناد به منابع کتابخانهای به بررسی ازدواجهای نوظهور از بعد جامعهشناسی سیاسی و شرع پرداختیم. برآیند پژوهش این گونه است که ازدواجهای نوظهور ازیکطرف حاصل ورود به دنیای مدرنیته که بهنوعی صیغه سیاسی نیز به خود گرفته است و از طرف دیگر بسیاری از این ازدواجها با شرع تنافی و تعارض دارد.برای حل این تعارض باید الگوهای رایج ازدواج را باید بهگونهای تغییر داد که نه پا به مدرنیته بزند که بهنوعی امر نشدنی است و از طرفی بنمایهها شرع حفظ شود؛ چراکه معیارهایی که شرع در نظر گرفته به نفع جامعه است. این الگوها عبارتاند از اینکه مقوّم ازدواج که عبارت است از قصد نکاح برقرار باشد، لکن موارد خارج از این همچون از حیث دائم بودن یا موقت بودن، جعل شرط خیار و مواردی از این قبیل را به عرف و طرفین واگذار کنیم و نتیجه چنین رویکردی آزادی قراردادها در ضمن عقد است که باعث میشود میزان مسئولیت که دغدغه زوجین در دنیای فعلی است، مطابق خواستشان تغییر یابد.
The confrontation between tradition and modernity is abundantly seen in various aspects of life in today's society, including emerging marriages. Emerging marriages are marriages that have somehow departed from the specific customs and forms of the traditional world and given themselves a new nature. In this article, I intend to study emerging marriages from the perspective of political sociology and sharia, using analytical and descriptive methods and citing library sources. The result of the research is that emerging marriages, on the one hand, are the result of entering the modern world, which has also taken on a political form, and on the other hand, many of these marriages are in conflict with the sharia. In order to resolve this conflict, it is necessary to act in a way that does not lead to modernity, which is in a way impossible, and the principles of Sharia are preserved; because the criteria considered by Sharia are in the interest of society.
خلاصه ماشینی:
اين الگوها عبارت اند از اينکه مقوّم ازدواج که عبارت است از قصد نکاح برقرار باشد، لکن موارد خارج از اين همچون از حيث دائم بودن يا موقت بودن ، جعل شرط خيار و مواردي از اين قبيل را به عرف و طرفين واگذار کنيم و نتيجه چنين رويکردي آزادي قراردادها در ضمن عقد است که باعث ميشود ميزان مسئوليت که دغدغه زوجين در دنياي فعلي است ، مطابق خواستشان تغيير يابد.
٢- هم باشي يا زندگي مشترک بدون ازدواج ؛ وضعيتي است که زن و مرد باهم زندگي ميکنند و رابطه جنسي دارند و کارهاي مربوط به خانواده بر دوش هر دو نفر است ، ولي بسته به تعريف ازنظر قانون ، عرف يا شرع دارد که رابطه جنسي بدون ثبت پيوند ازدواج در نظر گرفته اند که زن و شوهر رسمي محسوب نميشوند، برخي منابع هم باشي را به معناي ازدواج سفيد گرفته و برقرار هم باشي نبايد با ديگر اشکال قانوني و شرعي و عرفي زندگي مشترک بدون ثبت رسمي ازجمله ازدواج حقوق مشترک، نکاح معاطات ، نکاح عرفي، اتحاد مدني اشتباه گرفته شده و در برخي منابع نيز هم باشي را به معناي ازدواج سفيد و برقراري رابطه جنسي بدون ثبت پيوند ازدواج در نظر گرفته اند.