چکیده:
مواد غذایی تأثیر گستردهای در سطح جامعه و ارتباط مستقیمی با سلامت ابنای بشر دارد. تأمین سلامت و امنیت غذایی از گذشتهای دور از مهمترین وظایف دولتها بوده و تولید و عرضه مواد غذایی، همواره به عنوان یکی از برنامههای راهبردی دولتها مورد توجه قرار گرفته است. دولت ها به منظور پاسداشت از این حق میتوانند به روشهای مختلفی اقدام نمایند. یکی از این اقدامها حمایت کیفری از حق بر غذا و جرمانگاری رفتارهای تهدیدکننده مرتبط با آن است. هدف از نگارش این پژوهش شناسایی انواع حمایتهای کیفری از حق بر غذا از طریق کیفرگذاری و کیفرگزینی است. در نظام حقوقی ایران، قانونگذار با جرمانگاری مهمترین رفتارهای تهدیدکننده حق بر غذا درصدد حمایت کیفری از این حق برآمده است، این در حالی است که جرمانگاریهای صورت گرفته و پاسخگذاریهای کیفری برای حمایت از حق بر غذا در چارچوب هدفگذاری برای نیل به سیاست کیفری همه جانبه صورت نگرفته و منتهی به ایجاد یک پوشش حقوقی برای حمایت کامل از همه ابعاد حق بر غذا نشده است.
Food has a wide impact on society and is directly related to human health. Ensuring health and food security has long been one of the most important tasks of governments and food production and supply has always been considered as one of the strategic plans of governments. There are several ways governments can protect this right. One of these measures is the criminal protection of the right to food and the criminalization of related threatening behaviors. The purpose of writing this study is to identify the types of criminal protection of the right to food through punishment and sentencing. In the Iranian legal system, the legislature seeks criminal protection for the most important right-to-food threats by criminalizing this right, while criminalizations and criminal responses have been made to protect the right to food in the context of targeting criminal policy. It has not been comprehensive and has not led to the creation of a legal cover to fully support all aspects of the right to food.
خلاصه ماشینی:
٢- مؤلفه هاي حق بر غذا حق بر غذا زماني محقق ميشود که ، هر شخصي در سطح فردي، خانوار، ملي، منطقه اي و بين المللي به غذاي کافي و سالم و مغذي در تمام اوقات زندگي به منظور داشتن زندگي فعال مطابق با ترجيحات غذايي دسترسي داشته باشد (٢٠١٥ ,Food Agriculture Organizations).
٤- جرم انگاري و کيفرگذاري رفتارهاي تهديدکننده حق بر غذا به طور کلي جرم انگاري سازوکاري مهم و مؤثر در سياست کيفري، فرايندي است که به موجب آن قانون گذار با در نظر گرفتن هنجارها و ارزش هاي اساسي جامعه و با تکيه بر مباني نظري مورد قبول خود، فعل يا ترک فعلي را ممنوع و براي آن ضمانت اجراي کيفري وضع ميکند بر اين اساس ، جرم انگاري امري پسيني و مبتني بر علوم زير ساختي همچون فلسفه حقوق ، فلسفه سياسي و علوم اجتماعي است (آقابابايي، ١٣٨٤: ١١ و ١٢).
در نظام حقوقي ايران ، در برخي موارد قانون گذار به منظور حمايت کيفري از حق بر غذا و تهديد بالقوه ناقضان اين حق ، اقدام به جرم انگاري رفتارهاي تهديدکننده از طريق وضع محدوديت هايي در حقوق و آزاديهاي فردي نموده است .
د) ثبات غذا و دسترسي به آن در هر زمان ميباشد، ميتوان رفتارهاي تهديد کننده که در قوانين ايران جرم انگاري شده اند را براساس اين تقسيم بندي به چهار دسته زير تقسيم نمود: ٤-١- جرم انگاري رفتارهاي تهديدکننده تأمين غذاي کافي قانون گذار در حقوق کيفري ماهوي، با الهام از منابع معتبر اسلامي، براي پاسخ به رفتارهاي تهديدکننده دسترسي به غذاي سالم و کافي، با جرم انگاري احتکار و ضمانت اجراي کيفري درصدد حمايت از اين بعد از حق بر غذا برآمده است .