خلاصه ماشینی:
"ما به ترکستان نمیرسیم گزارشی از شانزدهمین جشنواره فیلم فجر ارسیا تقوی از خود میپرسیم برای جماعت علاقمند و مشتاق سینما که در اقصی نقاط این کشور اخبار سینما را پیگیری میکنند،حامل چه پیام مسرت بخشی از جشنواره شانزدهم که از پیش انتظارات زیادی را در اذهان پرورانده بود،میتوانیم باشیم!؟آیا تنها خبر دادن و گفتن از فیلمهای قابل توجه برازنده موقعیت امروز سینما هست؟آیا سطح جشنواره شانزدهم متناسب با میزان درک و آگاهی مخاطبان خود،رشد و تعالی یافته بود؟و آیا جشنوارده شانزدهم توانست همگامی با یک از زندهترین و پربارترین دورههای تاریخی این دیار گام بردارد؟هرچه خواستیم در طول جشنواره خود را از شر این عقیده خرافاتی"فیلم ایرانی برای غیر ایرانی"ساختن که از فرط گفتن در این چند ساله ذکر آن تهوعآور شده برهانیم، نشد این ناتوانی نه به آن دلیل بود که قادر به مهار افکار عنان گسیخته خارجی نباشیم که اتفاقا فیلمهایی که دستکم پنجاه درصد بخش مسابقه را نیز شامل میشدند،پیدرپی این فکر مزاحم را در ذهن مخاطب تقویت میکردند.
و ملا قلی پور با کمکم کن چنان اثر مشوشی ارائه داد که همگان ملتمسانه آرزو کردند ای کاش دست و پای اینان را ببندند!اگر میر باقری نیست کرده بود که رشته همه دلبستگی علاقمندانش را نسبت به خود با ساخت فیلمی به یکباره از هم بگسلد،اگر او نیت داشت که به دیگران بنمایاند که ناآگاهی در قدم گذاشتن در وادیهای ناشناخته چه عواقبی به همراه دارد باید اذعان داشت که با ساحره او به نیت خود جامه عمل پوشانده."