دین؛ پشتوانه امنیت ملی

"که عمده زمینه این نوع پدیده ها را در دو محور می توان بررسی نمود: عدالت اجتماعی اگر جامعه و به ویژه نهاد سیاسی نسبت به تإمین حقوق اجتماعی مردم بی تفاوت باشد و یا در زمینه هایی مانند: فراهم آوردن و توزیع امکانات عمومی, جذب نیروی انسانی در مدیریت جامعه, آموزش های اجتماعی مانند آموزش سواد و بهداشت و تإمین درمان و نیز بهره وریهای اقتصادی مانند توزیع انرژی و سرمایه های عمومی و نیز استقرار نهاد قضایی بین اقشار جامعه تبعیض قائل شود, زمینه خیزش و شورش و ناامنی را فراهم آورده است; زیرا تبعیض در محورهای یاد شده و مانند آنها, تا مدتی ممکن است قابل تحمل باشد; اما در نهایت با تراکم تبعیض ها, موجب انفجار و شورش اجتماعی خواهد شد. یا وجود سلاح های مدرن نظامی, خود سبب ناامنی می باشند؟ سوال دیگری که مطرح است, این که دیدگاه دین در این راستا چه می باشد؟ آیا از دیدگاه دین, امنیت ملی را نیروی قهریه مستقر می سازد و آیا به طور کلی, بهره وری از آن را مردود دانسته و وجود سلاح را سبب ناامنی و هدر رفتن سرمایه ها می داند و یا راه سومی را پیش می گیرد؟ در پاسخ سوال اول, می توان گفت که مسابقات تسلیحاتی تهاجمی خود عامل خطر و ناامنی می باشد; زیرا همواره توانمندی برخی موجب ارعاب و اضطراب دیگر ملیت ها و دولت ها است که در فراهم آوری سلاح برتر توانمند نمی باشند."