چکیده:
قرآن کریم ضمن بیان بخشهایی از سیرة رسول اعظم صلی الله علیه و آله،همگان را به پیروی از آن فرامیخواند.بیتردید،کاملترین پاسخ به این دعوت از سوی امامان معصوم علیهم السلام ابراز شده است؛به گونهای که حیات تابناک ایشان،تجسمبخش کامل و بیبدیل سیرة نبوی است.
سخن گهربار«حسین منی و أنا من حسین»بیانگر پیوند ویژة پیامبر صلی الله علیه و آله و امام حسین علیه السلام است.نوشتار حاضر میکوشد تا با تکیه بر گزارشهای معتبر تاریخی،نمونههایی از این همراهی را در حماسة شورانگیز عاشورا نقل و تحلیل نماید تا از یکسو،همتایی«سیرة حسینی»را با«سیرة رسول اعظم صلی الله علیه و آله»و از سوی دیگر،همسانی«نهضت حسینی»را با«قرآن»نمایان سازد.
خلاصه ماشینی:
"امام حسین علیه السلام با تکیه بر چنین ارتباط استوار و ماندگار میان خود و پیامبر صلی الله علیه و آله است که مردم را به پیروی از خود فرامیخواند؛زیرا سیرة ایشان در واقع،همان سیرة پیامبر صلی الله علیه و آله است که همگان به حکم قرآن باید از آن پیروی نمایند؛برای نمونه،حضرت علیه السلام به هنگام سخنرانی در برابر لشکر«حر»پس از ستایش خداوند بزرگ و نقل کلام گهربار جد گرامیش صلی الله علیه و آله،چنین فرمود: هان ای مردم!همانا رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:«هر که حاکم ستمپیشهای را ببیند که عهد و قوانین الهی را زیر پای نهاده و با سنت و شیوة رسولش مخالفت ورزد و علیه چنین حاکمی-با گفتار و رفتارش-نشورد،در دوزخ همنشین آن ظالمان ستمپیشه خواهد بود.
امام حسین علیه السلام نیز این آیه را تلاوت فرمودند:ولایحسبن الذین کفروا أنما نملی لهم خیر لأنفسهم إنما نملی لهم لیزدادوا إثما و لهم عذاب مهین ما کان الله لیذر المؤمنین علی ما أنتم علیه حتی یمیز الخبیث من الطیب(آل عمران/178-179)؛«و البته نباید کسانی که کافر شدهاند تصور کنند اینکه به ایشان مهلت میدهیم برای آنان نیکوست،ما فقط به ایشان مهلت میدهیم تا بر گناه[خود]بیفزایند،و[آنگاه]عذابی خفتآور خواهند داشت خدا بر آن نیست که مؤمنان را به این[حالی]که شما بر آن هستید،واگذارد،تا آنکه پلید را از پاک جدا کند».
گویا حسین ابن علی علیهما السلام با تلاوت این آیه،کوفیان را پیامبرگونه،چنین ندا داد که به بیعتی که با من بستید،پایبند باشید؛زیرا عهد با من،به مانند میثاق با خداست؛همان گونه که پیمان با رسول اکرم صلی الله علیه و آله چنین بود."