چکیده:
جنگ امری است که از ابتدای حیات بشر همواره همراه او بوده است.جنگ هشتساله عراق علیه ایران یکی از همین جنگها است.پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران رژیم بعثی صدام حسین که از این پیروزی احساس خطر مینمود با هماهنگی کشورهای غربی و بخصوص امریکا به بهانه اختلافات تاریخی مرزی درصدد برمیآید که به خاک ایران تجاوز و جنگی خونبار را بر ملت ایران تحمیل نماید.صدام برای اقناع افکار عمومی عراق و جهان عرب که امضای قرارداد سال 1975 الجزایر را نشانه ضعف او در برابر قدرت ایران میدانستند،ضمن لغو یکجانبه قرارداد قسمت بزرگی از استانهای خوزستان،ایلام و کرمانشاه،را به تصرف خود درآورد.نیروهای بسیجی به همراه نیروهای سپاه پاسداران و ارتش جمهوری اسلامی مدت هشت سال جنگیدند تا توانستند آنها را از خاک ایران به پشت مرزهای بین المللی برگردانند.
سؤال اساسی این پژوهش آنست که چه عامل یا عواملی موجب طولانی شدن این جنگ گردید؟
آیا شیوه نبرد چریکی نیروهای مبارز ایران علت این امر بوده است؟آیا اصرار نیروهای مبارز ایرانی برای شکست نهایی صدام موجب طولانی شدن جنگ گردید؟
این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی سعی دارد به سؤالات فوق پاسخ لازم را ارایه نماید.
خلاصه ماشینی:
"مرحله دوم مقاومت مقطع سالهای 60-61 توجه به جنگ خارجی به عنوان مسأله اصلی پس از فرازونشیبهایی که شرح آن رفت منجر به این نتیجه گردید که باید بر پایه توان ملی و قدرت نظامی مردمی با دشمن مقابله نمود و او را به بیرون او مرزهای بین المللی راند زیرا نه شورای امنیت سازمان ملل متحد؛نه سازمان جنبش (1)- Wallstreet-journal (2)- Lemonde غیر متعهدها و نه سازمان کنفرانس کشورهای اسلامی هیچکدام درصد منع متجاوز و دعوت به رفع تجاوز و در پی برقراری آتشبس و صلح نیستند،برای این منظور سلسله عملیات کربلا طرحریزی گردید و از مهرماه سال 1360،نوع جدیدی از اقدام نظامی تحت عنوان حمله غیر کلاسیک به مرحله اجرا درآمد که با عملیات سابق متفاوت بود.
با آزادسازی خرمشهر و برتری سیاسی-نظامی ایران،که یکی از اهداف آن پایان درگیری بود،پیشبینی میشد که زمینه اتمام جنگ فراهم آید و قدرتهای بزرگ پایان جنگ را به طور جدی و با در نظر گرفتن عدالت و تنبیه متجاوز و پرداخت غرامت پیگیری نمایند،همان گونه که در مورد بسیاری از جنگهای بین المللی چنین شد اما این واقعیت در مورد ایران جامعه عمل بخود نپوشید بطوری که امریکا و غرب در راستای حفظ حکومت عراق و فشار بر جمهوری اسلامی ایران تلاشهای خود را آغاز کردند.
تحریم اقتصادی و نظامی ایران از طرف امریکاییان از یک سو و سازمان و ساختار ارتش وابسته به امریکا از سوی دیگر این اجازه را به ما نمیداد که بتوانیم با تفکر کلاسیک با عراق نبرد نماییم،لذا وجود نیروهای رزمنده انقلابی و شهادتطلب فراوان که به دستور رهبری انقلاب برای دفاع از کیان کشور و انقلاب و نظام اسلامی به سوی جبهههای نبرد هجوم آورده بودند،هیچ اندیشه نظامی بهتر از آغاز جنگ چریکی،بدست آوردن ابتکار عمل و طراحی نقشههای جنگی کاملا بدیع و ابتکاری وجود نداشت."