چکیده:
رژیم صهیویستی از ابتدای تامیی در سال ۱۹۴۸م. «استراتژی توسعه سنایع
آبی» را در چارچوب اولویتهای ات ملی خود قراز داده و همواره به کمک
حربههای گوناگون بویژه برخورد نظامی و جنگهایی که در متاطم مختلف با اعراب
داشته» در صدد تامین این از حیاتی برآمده است.
حتی. امروز بر که ادعای صلحطلی و سازش از طرف اسرایل مطرح
همچنان مساله آب به عنوان یکی از عوامل موتربه شمار میرود. چنین شاخصهایی
باعت شده است که برخی از کارشناسان مساللی منطقه برای آبی در
ارتباط با جنگهای آینده مان اعراب و اسرائیل نقشی محوری قالل شوند.
در این مقاله مختصرسعی شده است سیاستهای تل آ ویو در مورد استیلا بر منایع
آبی منطلقه تبین شود وتا حد توان نگارنده و منابع محدود به این موضوع: که
بیانگر بعد دیگری از سیاستهای توسعهطلبانه رژیم پرداخته شود.
النظام الصهیونی منذ بدایة تأسیسه عام ۱۹۴۸ م جعل استراتیجیة توسعة مصادر
المیاء فی إطار الاهقام بالأمن القومی وبمساعدة طرق ختلفة کان یستعملها الصهاینة
کحربة خاصة فی الاشتباکات المسکریة التی کان یقوم بها النظام الصهیونی مع العرب فی
فترات ختلفةء و کان فی صدد تامین حاجته ال حیویة.
إل یومنا هذا أیضا تدعی بنا داعیة للسلام و المساومة و لکن نلاحظ أن
مسألة میاه تستعمل کاحد العوامل المؤئرة عل هذا الاتجاهء مئل هذه الظاهرة أصبحت
سببا فی جعل خبراء الشرق الاوسط یقولون بأ مصادر المیاء هی من اهم المسائل التی
ستسبپ الحروب بین العرب و اسرائیل فی المستقبل.
فی هذه المقالة المحتصرة بذلت الجهود و المساعی لبیان سیاسة تل أبیب التوسعیة فی
مسألة السیطرة عل مصادر میاه المنطقة عل قدر استطاعة المؤلف و ذلک من خلال
المصادر المحعدودة المتاحة فی هذا الموضوع. و هو موشر آخر للسیاسة التوشعیة للینظام
الصهیونی