چکیده:
تفسیر و تأویل آیات متشابه و تفصیل آیات مجمل و تبیین آیات مبهم تنها در صلاحیت خبرگان قرآن یعنی معصومان علیهمالسلام است. برخی از آیات و روایات مؤید اختصاص فهم این آیات به آن بزرگواران است. سایر مردم از طریق تعلیم ایشان قادر به فهم این آیاتاند و چنانچه با اتکا به اندیشه خود بخواهند، به فهم این آیات نایل شوند، مصداق حدیث «من فسر القرآن برأیه فلیتبوأ مقعده من النار» خواهند بود. تفسیر این آیات به کمک خود قرآن تنها در بعضی از موارد ممکن است.
خلاصه ماشینی:
"در این آیه پس از آنکه آیات قرآن به دو قسم محکم و متشابه تقسیم شده، تأویل و تفسیر آن را مخصوص خدا و راسخان در علم اعلام میدارد که به استناد روایات فراوان معصومان علیهمالسلام اند[6].
در این آیه نیز جایگاه فهم آیات قرآن سینه مبارک صاحبان علم الهی خوانده شده است که به شهادت روایات همان معصومان علیهمالسلام هستند [7].
در این آیه نیز علم به کتاب خدا خاص پیامبر اسلام صلیاللهعلیهوآلهوسلم خوانده شده است و همانطور که آمد، سایر معصومان علیهمالسلام که دانش آن حضرت را به ارث بردهاند، عالم به کتاب خدایند.
شبهات و پاسخهابر این دیدگاه که فهم آیات متشابه، مجمل و مبهم قرآن و نیز درک بطون قرآن ویژه معصومان علیهمالسلام است، چند شبههای را وارد کردهاند که در اینجا به طرح و نقد آنها پرداخته میشود.
جواب این شبهه آن است که بخشی از قرآن کریم نص و ظاهر است و نیازی به تفسیر ندارد ؛ اما تفصیل مجملات و کشف مبهمات و خوض در متشابهات و بیان تأویلات جز به رهبری معصوم علیهالسلام نشاید و هر کسی در هر مقام علمی که باشد، چنانچه بخواهد بدون رهبری معصوم علیهالسلام در این امور اظهار نظر قطعی کند، عمل او تفسیر به رأی و افترا بر خدا تلقی میشود و مصداق حدیث شریف من فسر القرآن برأیه فلیتبوا مقعده من النار(1)[17] ؛ به شمار میآید.
وایات معصومان علیهمالسلام تأیید میکند ؛ بر این اساس نه عقل بدون راهنمایی معصوم علیهالسلام قادر به درک صحیح آنهاست و نه آنها در همه موارد با ارجاع به آیات محکم تفسیر میپذیرند."