شرح احوال و آثار استاد عبد الحمید بدیع الزمانی «طاب ثراه» استاد فقید دانشگاه تهران

"و از خرمن علم بزرگانی چون مرحوم علامه قزوینی قدس سره،و مرحومان فاضل تونی و بهمنیار و فروزانفر رحمهم الله تعالی بقدر استعداد خود خوشه‌چینی کرده بودم،اما همینکه بحضور استاد بدیع‌ الزمانی رحمته الله علیه رسیدم،دیدم که گویا شاعر وصف‌الحال مرا سروده که: آفاق را گردیده‌ام‌ مهر بتان ورزیده‌ام‌ بسیار خوبان دیده‌ام‌ اما تو چیزی دیگری شاگردی دیگر از شاگردان استاد،دانشمند محترم آقای مظاهر مصفا در قصیده‌ای عصماء در رثای‌ استاد سروده می‌گوید: ابن العمید دیگر عبد الحمید ثانی‌ بی مثل در بلاغت بی‌دل در معانی‌ استاد در درایت حماد در روایت‌ در حسن خلق آیت از مکرمت نشانی‌ بهتر زبو المعالی در نثر و در ترسل‌ مه ترزین مقفع هنگام ترجمانی‌ در حفظ بس توانگرام الکتاب دیگر ام الکتابش از براز ناس تا مثانی‌ جسته به پای عزت از بند حرص و شهوت‌ رسته به بال همت از ورطه امانی‌ کرده فدای بینش بنیان تندرستی‌ داده به راه دانش سرمایه جوانی‌ شهره به نرم‌رویی آیت به گرم خوبی‌ دور از همه دوگویی عاری زهر گرانی از کام خشک دستی آورده تازه رویی‌ از دست خشک کامی پیوسته‌تر زبانی‌ برده به سر ره فقر با رادی و مروت‌ جان کرده در سرعشق بی‌سستی و توانی‌ مست شراب حیرت بی‌زحمت چمانه‌ مدهوش جام وحدت بی‌منت چمانی‌ ای که مرد مردان بافر بوسعیدی‌ سلطان اهل در دان بافره کیانی‌ هم‌پایه کسائی هم‌تای ابن مالک‌ مشهورتر از ینی محبوب‌تر از آنی شاگردی دیگر از شاگردان استاد بدیع الزمانی شاعر ادیب و پژوهشگر و استاد دانشگاه دکتر سید امیر محمود انوار در رثای استادی که ده سال تمام در محضر او به گلچینی علم و معرفت پرداخته در قصیده‌ای‌ غراء چنین آورده است: نور شمع آفرینش او ستاد عبد الحمید آنکه وصف دانشش را پیر و برنا کرده‌اند در یکتای زمان بودی و چون او کس ندید تا که غواصان دانش غوص دریا کرده‌اند بد جهانی را حمید و عالمان را افتخار در عزای مرگ او بنگر چه غوغا کرده‌اند بد زمانی را بدیع و داشت جانی حق‌پرست‌ حق‌پرستان را بهشت عدن ماوی کرده‌اند1 (1)-نشریه دانشکده ادبیات تهران،شماره 1 و 2 سال 24(6531) ویژه‌گیهای اخلاقی،روحی و علمی استاد: استاد بدیع الزمانی مسلمانی مومن و معتقد بود که در یک خانواده مذهبی اهل علم و ادب و پای‌بند رسوم و سنتهای اصیل مردم نجیب کرد تربیت یافته بود."