چکیده:
یکی از راههای قدرتمندی اسلام، وحدت و همدلی است و معرفی عالمانی که در اصلاح امت اسلامی کوششهایی کرده، و تلاش خود را در این راه
وجهه همت خود قرار دادهاند، نقش بسزایی در تحقق این آرمان دارد. در عصر حاضر سکوت در برابر هجمههای فرهنگی و اعتقادی دشمنان، اسلام را
از هر زمان دیگر آسیبپذیرتر میسازد؛ چنان که در گذشته نیز در اثر بیکفایتی زمامداران حکومتهای اسلامی و دامن زدن آنان به اختلافات فرقهای،
بسیاری از آثار ارزشمند اسلامی را از دست دادهایم و سالهای درازی سرمایههای فکری و هنری خویش را صرف اختلافات بیاساس کردهایم.
برای اسلام با همه غنا و دارایی بینظیرش، هیچگاه این موقعیت پیش نیامده که آرزوهای خود را آن طور که شایسته است میان مسلمان محقق سازد.
اکنون وقت آن است که نگاهی واقعبینانهتر و بیپیرایهتر به اسلام بیفکنیم و با بازگشتی دوباره به اخلاص و ایمان صدر اسلام، مشترکات مذاهب
گوناگون اسلامی را در دستور کار خود قرار دهیم تا شاید اسلامی یکپارچه، قدرتمند و قوی را به ارمغان آوریم.
رسیدن به این هدف، عوامل گوناگونی را میطلبد که معرفی عالمان و فرهیختگان کشورهای اسلامی یکی از این عوامل است. در ادامه به معرفی دو
تن از عالمان مسلمان میپردازیم که نقش مهمی در تقریب مذاهب اسلامی، دعوت مردم به وحدت و همدلی و بیداری اسلامی ایفا کردهاند.
خلاصه ماشینی:
"جای بسی تأسف است با وضعیتی که امروزه جهان اسلام به ویژه کشورهای اسلامی منطقه دارند، برخی از افراد، با نام علمای اهل سنت، در آستانه برگزاری مراسم حج، با صدور اعلامیهای به جای دعوت مسلمانان به وحدت، یکپارچگی و همدلی، آنان را به افروختن آتش کینه و درگیری و جنگ دعوت کردهاند.
تلاشهای «تقریبی» گرچه سراسر زندگی سید هبة الدین شهرستانی دعوت به خیر و صلاح، دوستی و مودت، آموزش علم و عمل است و وی سرمشق خوبی برای مردم به شمار میرفته است، اما توجه ویژه وی نسبت به تقریب دلها ویکپارچگی امت اسلام، او را بر آن داشت تا اثر علمی شایستهای به جای گذارد تا مشعل هدایتآیندگان باشد.
این اندیشمند مسلمان از دریچه توجه عمیق مسلمانان به آموزههای قرآنی، آنها را نصیحت میکند که با در اختیار داشتن چنین کتابی، بر خود ببالند و همگان در سایه آن، امت واحدی تشکیل دهند و همانگونه که در ماه رمضان طبقات مختلف مردم، غنی و فقیر با هم روزه میگیرند و با هم افطار میکنند و یکدیگر را به خوبی درک میکنند، در لوای قرآن، عظمت و بزرگی خویش را دریابند و از تفرقه و اختلاف بپرهیزند.
و نیز یکی از عالمان حنفی مذهب کتابی در مناقب ابو حنیفه نوشت و افتخار کرد که افرادی همانند ابو یوسف و محمد و ابن مبارک از پیروان ویاند و با انشای شعر زیر به بقیه مذاهب طعنه زد و خرده گرفت که: اولئک آبائی فجئنی بمثلهم إذا جمعتنا یا جریر المجامع این گونه امور مانند فخرفروشیهای زمان جاهلیت است."