چکیده:
در این مقاله با رویکردی نظری و پژوهشی، موضوع پیامدهای نامطلوب بلایای طبیعی و نیازهای روانشناختی بازماندگان با تاکید بر نقش زنان در تامین این نیازها مورد بررسی قرار گرفته است. در این مطالعه از یک سو، ماهیت بلایای طبیعی و پیامدهای آن به همراه عوامل خطرزا و آسیبپذیری افراد و مداخلات پیشنهادی در امدادگری به گروههای هدف مورد توجه قرار گرفته و از دیگرسو، توانمندیهای زنان و بسیج خواهران در امداد به قربانیان بلایا و تجربه خدمات بسیج خواهران در زلزله بم مدنظر محقق بوده است. در پایان مقاله نیز جمعبندی موضوع و پیشنهادهای کاربردی مرتبط با آن ارایه شده است.
خلاصه ماشینی:
"بر این اساس، هر چند از نظر تقسیمبندی مراحل واکنش افراد میتوان مرحله بازسازی را هم مورد اشاره قرار داد، لیکن به دلیل آنکه امدادگران، به ویژه در نوع داوطلبانه، حداکثر تا دو ماه بعد از بروز حادثه در محل فاجعه حضور دارند و بعد از طی مراحل حاد حادثه به تدریج سازمانهای ذی ربط ادارة امور را به عهده میگیرند، لذا ضروری است فعالیتهای امدادگران داوطلب از جمله خواهران بسیجی را به شرح ذیل تا پایان مرحله اسکان موقت متمرکز نمود: - برقراری ارتباط با قربانیان و توجه همزمان به اطلاعات و عواطف آنها؛ - تلاش برای آرامسازی مصدومان و بازماندگان حادثه؛ - ثبت اطلاعات افراد بازمانده و متوفی؛ - جمعآوری و اسکان موقت گروههای خاص در معرض خطر به ویژه کودکان و نوجوانان و زنان بدون سرپرست؛ - آمادهسازی بازماندگان برای مواجهه با واکنشهای داغدیدگی و تجربه آخرین دیدار عزیزان از دست رفته؛ - حمایت عاطفی از بازماندگان؛ - پیگیریهای درمانی بازماندگان؛ - جمعآوری افراد باقیمانده خانواده و فامیل در کنار هم؛ - تسلی و دلداری دادن به داغدیدگان؛ - کمک به داغدیدگان برای درک معنا و فلسفه اتفاق مورد نظر؛ - قانع کردن بازماندگان برای ضرورت تحمل و سازگاری با شرایط زندگی جدید؛ - ترغیب بازماندگان نسبت به طرحریزی برای حل مشکلات؛ - کمک به شناسایی مشکلات افراد بازمانده؛ - شناسایی آسیبپذیریهای فرهنگی بازماندگان؛ - شناسایی تهدیدها و فرصتها؛ - هدایت کمکها به سوی افراد نیازمند و راهنمایی آنان برای نحوة دریافت کمکها؛ - امیدوار کردن نسبت به آینده؛ - جلب مشارکت بازماندگان برای حل مشکلات؛ - شناسایی مراکز حمایتی، درمانی و اطلاعرسانی به بازماندگان؛ - پیگیری موارد خاص(زنان در معرض آسیب) و اطلاعرسانی به مراجع ذیربط؛ - کمک به شناسایی و غربال جمعیت از افراد غیربومی؛ - ترغیب بازماندگان به حمایت از یکدیگر؛ - آموزش مهارت حل مسأله به بازماندگان؛ - شناسایی و ارجاع بیماران(به ویژه افرادی که مبتلا به اختلالات روانی هستند)؛ - کمک در پیدا کردن بستگان بازماندگان و افراد مجروح خارج شده از محل؛ - کمک به جلوگیری از افزایش انتظارات؛ - کمک به شکلگیری ساز و کارهای فرهنگی مثل مساجد موقت، مدارس و..."