کاربرد عملیات روانی در جنگ نامتقارن

"مقدمه «جنگ نامتقارن»1 یک دانش واژه نظامی2 است که برای توصیف نوعی از جنگ استفاده می‌شود که طرفین درگیر در آن از حیث فن‌آوری و تواناییهای3 نظامی در یک سطح قرار ندارند، به همین سبب روشهای مورد استفاده آنان در جنگ علیه یکدیگر، متفاوت از هم است (دایرة المعارف ویکی پدیا،4 2003) به تعبیر «متز»5 و «جانسون»6 (2004) جنگ نامتقارن به جنگی اطلاق می‌شود که طرفهای درگیر و یا حداقل یکی از آنها، با بهره‌گیری از روشهای غیر متعارف می‌کوشد تا بر روحیه7، اراده8 و انگیزش9 دیگری تأثیر بگذارد و او را از شروع یا استمرار جنگ باز دارد. او پیش بینی می‌کند که کسانی که در زرادخانة عملیات روانی پنتاگون و سایر ارتشهای جهان کار می‌کنند به زودی به روشهایی دست خواهند یافت که اثر بخشی عملیات روانی را در جنگ نامتقارن دو چندان خواهد ساخت (همان، ص 14) ساندل1 (2004) نیز در یک بررسی مو شکافانه و دقیق پیرامون «عناصر جنگ نامتقارن»، اذعان داشته است که عملیات روانی، به ویژه اگر در آن از یافته‌های جدید «علوم رفتاری» استفاده شود، بیش از هر عامل دیگری می‌تواند بر اراده (یعنی هدف غایی جنگ نامتقارن) استراتژیست‌ها و تصمیم‌گیران دشمن تأثیر بگذارد و آنها را از استمرار جنگ باز دارد و یا مانع ورود آنها به جنگ شود. افزون بر روشهای پیش‌گفته، با بهره‌گیری از عملیات اطلاعاتی، هک کردن سایتهای اینترنتی، تبلیغ اقدامات ایذایی (هواپیما ربایی، غرق ساختن کشتی‌ها آدم ربایی)، نابود ساختن شبکه‌های ارتباطی دشمن، نشر خبر استفاده سربازان دشمن از سلاحهای غیر متعارف، نمایش صحنه‌های مربوط به بمباران مراکز غیر نظامی (به ویژه مراکز مسکونی مربوط به اقلیتهای مذهبی)، نمایش صحنه‌های جنایات ویژه و خبر آن، می‌توان بر اراده دشمن برای انصراف از ادامه نبرد و یا تخریب روحیه سربازان دشمن و سلب حمایت افکار عمومی از هیأت حاکمه کشور مهاجم تأثیر گذاشت."